این پژوهش از نوع پس رویدادی است که به منظور بررسی میزان استرس و سبک مقابله با آن در مراقبین دو گروه از بیماران اسکیزوفرنیک مزمن و دیالیزی مزمن انجام گرفت. آزمودنیهای پژوهش را 20 نفر (9 مرد و 11 زن) از مراقبین بیماران اسکیزوفرنیک و 20 نفر (13 زن و 7 مرد) از مراقبین بیماران دیالیزی تشکیل داده‌اند. هر گروه شامل: مادران، زنان، شوهران و فرزندان بودند که به روش چند مرحله‌ای از میان پرونده‌های بیماران موجود در مراکز درمانی شهر شیراز انتخاب و از نظر میزان درآمد خانواده، تعداد اعضاء، میزان تحصیلات و سن همتاسازی شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه QRS-SF ، چک لیست CS-R و MMPI گردآوری و با استفاده از آزمون t و تحلیل واریانس یک و دو عاملی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد: بین میانگین استرس، شیوه‌های مقابله و اختلالات روانی در دو گروه مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود ندارد. جنسیت بیماران در میزان استرس آزمودنیها تأثیر معنی‌داری نداشت. گروههای مراقب در میزان استرس و سبک مقابله تفاوت معنی‌داری نداشتند. اما زنان مراقب در مقیاسهای Pt , Hy , D از مقیاسهای MMPI بطور معنی‌داری نسبت به مراقبین مرد نمره بیشتری را بدست آوردند. همچنین مراقبین بیماران اسکیزوفرنیک با علایم منفی بطور معنی‌داری نسبت به مراقبین بیماران با علایم مثبت استرس بیشتری را گزارش نموده‌اند.