1- دانشگاه علوم پزشکی ایران، مدیر اسنتیتو روانپزشکی تهران
2- دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده: (12290 مشاهده)
پراکندگی زیاد مراکز جمعیتی – روستایی ایران مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه سبب گردیده است که امکانات محدود بهداشت روانی شهری نتواند برای اکثریت ساکنین این مناطق قابل دسترسی باشد. از این رو کوششهای زیادی برای ادغام ارائه خدمات بهداشت روانی در شبکه وجود مراقبتهای بهداشتی اولیه انجام گرفته است. دراین پژوهش آزمایشی با در نظرگرفتن دو گروه آزمایش و گواه، تغییر در نرش 34 تن از بهورزان منطقه هشتگرد و 237 نفر از جمعیت بالای 15 سال روستاهای تحت پوشش آنان (گروه آزمایش) راجع به بهداشت روانی، پس از یک دوره آموزشی کوتاه مدت و ادغام بهداشت روانی در مراقبتهای بهداشتی اولیه با تغییر در نگرش 20 تن از بهورزان منطقه طالقان و 150 نفر از جمعیت بالای 15 سال تحت پوشش خدماتی آنان به عنوان گروه گواه که از هیچ آموزشی در مزینه بهداشت روانی برخوردار نبودند، مورد بررسی قرار گرفت. اجرای این پژوهش بر این فرضیه اصلی استوار بود که با آموزش بهداشت روانی به بهورزان یک منطقه ضمن ایجاد تغییر در نگرش آنان میتوان آموزش بهداشت روانی به مردم، همچنین بیماریابی و ارجاع بیماران روانی را به آنان واگذار نمود. ابزار این پژوهش عبارت از یک پرسشنامه نگرشی برای بهورزان و یک پرسشنامه نگری ویژه اهالی روستاها بودکه پس از تعیین اعتبار صوری و محتوایی آنان به صورت پیش و پس آزمون در آزمودنیهای آزمایش و گواه تکمیل گردید. نتایج این پژوهش که با استفاده از آزمون t مستقل و مقایسه میانگینها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت، بیانگر موثر واقع شدن آموزش در تغییر نگرش بهورزان و موثر واقع شدن آموزش و ادغام بهداشت روانی در نگرش اهالی روستاهای تحت پوشش آنان در گروه آزمایش میباشد. همچنین بهورزان گروه آزمایشی توانستند در مدت اجرای پژوهش 154 بیمار را که 44/0 درصد جمعیت عمومی میشد، در روستاهای محل خدمت خود شناسایی وبا تشخیصهای مختلف روانپزشکی که با کمک پزشک عمومی عنوان گردیده بود، به ردههای بالاتر ارائه خدمات بهداشت روانی ارجاع دهند.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1391/9/20 | انتشار: 1374/6/24