چکیده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی آزمایشی عامل دوگانه مقاومت و انتقال در بیماران با اختلال‌های شخصیت و بدون آن انجام شده است.

روش:�در یک بررسی آزمایشی با اندازه‌گیری‌های مکرر 26 آزمودنی دارای اختلال‌های اضطرابی همراه با اختلال‌های شخصیت و 26 آزمودنی دارای اختلال‌های اضطرابی بدون اختلال‌های شخصیت به‌تصادف در دو زیرگروه 13 نفری آزمایشی و گواه گمارده شدند. در زیرگروه‌های آزمایشی، فشار به سمت تجربه احساس، روشن‌سازی و چالش با مقاومت طی سه جلسه 45 دقیقه‌ای، با فاصله زمانی یک هفته انجام شد؛ ولی در زیرگروه‌های دیگر چنین مداخله‌ای صورت نگرفت و درمانگر تنها شنونده احساسات بیمار بود. برای سنجش سبک‌های دفاعی بیمار، پرسش‌نامه سبک‌های دفاعی(DSQ) اجرا شد و میزان مقاومت و احساسات انتقالی آنها نیز به‌ترتیب توسط مقیاس‌های سنجش مقاومت (RAS) و انتقال (TAS) اندازه‌گیری شدند. تحلیل داده‌ها به‌کمک روش تحلیل اندازه‌های مکرر انجام شد.

یافته‌ها:�نتایج نشان دادند که چالش با مقاومت، تشدید انتقال منفی را در پی داشت، ولی تفاوت معنی‌داری در انتقال مثبت و مقاومت ایجاد نکرد و این امر در گروه بیماران با اختلال‌های شخصیت شدیدتر بود.

 نتیجه‌گیری: در روش روان‌درمانی پویشی فشرده و کوتاه‌مدت، فشار به سمت تجربه احساس، روشن‌سازی دفاع‌ها و چالش با مقاومت، تشدید احساسات انتقالی را در پی دارد و تشدید احساسات انتقالی در بیماران با اختلال‌های شخصیت شدیدتر است. از این رو توجه به هر دو عامل مقاومت و انتقال در روان‌درمانی ضروری است. در غیر این صورت درمانگر و بیمار از دسترسی به مواد اساسی درمان محروم خواهند ماند و درمان منحرف خواهد شد. این امر به‌ویژه در بیماران با اختلال‌های شخصیت اهمیت دارد.