هدف: این پژوهش به منظور بررسی میزان شیوع دمانس و افسردگی در سالمندان ساکن در خانههای سالمندان استان تهران انجام شده است.
روش:در این بررسی 279 نفر (135 مرد، 144 زن) از سالمندان بالای 65 سال خانههای سالمندان استان تهران در پاییز و زمستان 1381 که دارای سواد خواندن و نوشتـن بودند به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهکمک آزمونهای مقیاس افسردگی سالمندان، ارزیابی مختصر وضعیت روانی و مصاحبهی بالینی برپایهی DSM-IV ارزیابی شدند. دادههای پژوهش بهکمک روشهای آمار توصیفی و آزمون آماری خیدو تحلیل گردید.
یافتهها: 4/43% افراد مورد بررسی مبتلا به دمانس بودند. 8/16% افراد، افسردگی خفیف و 7/14% افسردگی اساسی داشتند. 4/10% از افراد نیز تحت درمان با داروهای ضد افسردگی بودند. دمانس با ناتوانی حرکتی و بیاختیاری ادرار رابطهی معنیدار داشت، ولی افسردگی با هیچ یک از آنها رابطهی معنیداری نداشت. همچنین افسردگی با مدت اقامت در خانههای سالمندان نیز رابطهی معنیداری نداشت.
نتیجه:با درنظر گرفتن شیوع بالای دمانس و افسردگی در خانهی سالمندان، توجه به تشخیص و درمان آنها باعث بهبود وضعیت بهداشت روان و کیفیت زندگی در این مراکز میگردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |