هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی همه گیرشناسی نشانگان خستگی مزمن وارتباط آن با مشکلات روانپزشکی در پرستاران زن شاغل در بیمارستان‌های آموزشی زیرمجموعه‌ی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهرهای تهران و اهواز بود.

روش: آزمودنی‌های پژوهش 1263پرستار بودند که 175 نفر از شهر اهواز به روش سرشماری نمونه‌گیری و 1088 نفر از شهرتهران که به روش طبقه‌ای تصادفی گزینش شدند. برای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی سلامت عمومی، مقیاس خستگی چالدر، مقیاس شدت خستگی کروپ، شاخص وایت لی و مصاحبه‌ی بالینی به‌کار برده شد.

یافته‌ها: این بررسی نشان داد که میزان شیوع نشانگان خستگی مزمن در نمونه‌ی مورد بررسی 3/7% ، در پرستاران شهر اهواز 4/3 % ودر پرستاران شهر تهران 9/7% بود. هم‌چنین میزان شیوع این نشانگان درپرستاران متأهل 9/7% ودر پرستاران مجرد 5/6%  بود. همبستگی خستگی با خودبیمارانگاری، شکایت‌های بدنی، اضطراب ومشکلات خواب، اختلال درکارکرد اجتماعی وافسردگی معنی‌دار بود.

نتیجه:�پرستاران مشغول به کار در بیمارستان‌های تهران و اهواز وضعیت روانی مطلوبی ندارند.