هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ترمیم شناختی در کاهش نشانه­های بالینی و بهبود کارایی شناختی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا انجام شد. روش: از جامعه آماری (تمامی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بستری در مرکز آموزشی- درمانی روان­پزشکی رازی شهر تهران) 40 نفر به­صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری (گروه آزمایش و کنترل) جای گرفتند. گروه آزمایش به­مدت 16 جلسه درمان ترمیم شناختی دریافت کرد. هر دو گروه درمان دارویی نیز داشتند. آزمودنی­ها در سه مرحله پیش، میانه و پس از مداخله به­وسیله مقیاس­های سنجش نشانه­های مثبت، سنجش نشانه­های منفی، معاینه وضعیت عصبی- رفتاری شناختی و مشاهده پرستاری برای ارزیابی بیمار بستری ارزیابی شدند. داده­ها به روش اندازه­گیری­های مکرر چند متغیری تحلیل شدند. یافته‌ها: برنامه ترمیم شناختی، نشانه­های منفی (001/0≥p) و مثبت (05/0≥p) بیماران گروه آزمایشی را کاهش و کارایی شناختی (05/0≥p) آنان را افزایش داد، ولی بر کارایی رفتاری آنان تأثیری نداشت. نتیجه­گیری: درمان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا به یک برنامه همه­جانبه درمانی نیاز دارد که نارسایی­های شناختی را در نظر گیرد. درمان ترمیم شناختی که مبتنی بر شرایط فرهنگی- اجتماعی ایران است، می­تواند در بهبود نارسایی­های شناختی و کاهش نشانه­های بیماری نقش مؤثر داشته باشد.