هدف: این مطالعه به‌عنوان بخشی از پروژه سنجش عدالت در شهر تهران انجام گردید. از آنجا که برنامه‌‌ریزی دقیق به منظور ارایه خدمات بهداشت روان در استان تهران، نیازمند اطلاعات پایه و اساسی در این زمینه است، این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان افراد 15 ساله و بالاتر شهر تهران انجام گردید. روش: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی – مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شهروندان تحت پوشش مناطق 22 گانه شهرداری تهران بود. نمونه مورد مطالعه به شیوه تصادفی خوشه‌‌ای منظم از بین خانوارهای ساکن در این مناطق انتخاب شد. در مجموع 19370 نفر (7705 مرد و 11665 زن) پرسش‌نامه 28 سؤالی سلامت عمومی (28-GHQ) را به منظور بررسی وضعیت سلامت روان تکمیل نمودند. کلیه اطلاعات پرسش‌نامه‌‌ها توسط کارشناسان آموزش‌‌دیده مراکز بهداشت مناطق، تکمیل و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 2/34 درصد افراد 15 ساله و بالاتر، مشکوک به اختلال روانی بودند (9/37 درصد زنان و 6/28 درصد مردان). زنان 3/1 برابر مردان در خطر ابتلا به اختلالات روانی قرار داشتند. خطر ابتلا به بیماری روانی با بالارفتن سن افزایش داشت و در افراد مطلقه و بیوه 5/1 برابر افراد متأهل و مجرد بود. بالاترین خطر ابتلا به بیماری‌های روانی به مردان بی‌کار و زنان خانه‌‌دار تعلق داشت. بالاترین درصد پاسخ مثبت به سؤالات پرسش‌نامه سلامت عمومی، مربوط به خوب و سرحال‌نبودن، عصبی و بداخلاق بودن، دلهره و دلشوره، ناتوانی در وقت‌‌گذاشتن در کارها و احساس ناامیدی و مشکل خواب و غمگینی بود. علایم اضطراب و جسمانی‌‌سازی نسبت به علایم افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی شایع‌تر بودند. نتیجه‌گیری: برآورد می‌‌شود که حدود دو میلیون نفر در شهر تهران نیازمند خدمات بهداشت روان هستند. کافی‌‌نبودن تعداد روانپزشک و تخت‌‌های روانپزشکی، ضرورت نیروی انسانی کارآمد و امکانات و تسهیلات مناسب جهت ارایه خدمات بهداشت روان به ساکنان شهر تهران را طلب می‌‌کند و برگزاری کارگاه‌های آموزش مهارت‌های زندگی برای افراد جامعه به‌‌منظور مقابله با موقعیت‌‌های استرس‌‌زا در مناطق شهری را پیشنهاد می‌‌نماید.