هدف: در این پژوهش توانایی افتراق بویایی در بیماران مبتلا به اختلال‌های اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی با بیماران مبتلا به اختلال­های خلقی و افراد سالم مقایسه شده و تغییر این توانایی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا پس از درمان مورد بررسی قرار گرفته ­است.

روش: 22 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 5 بیمار مبتلا به اسکیزوتایپی (با میانگین سنی 41 سال)، 27 بیمار مبتلا به اختلال‌های خلقی (13بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 14بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک با میانگین سنی 39 سال) و 28 فرد سالم (با میانگین سنی 39 سال) برای بررسی انتخاب شدند. برای همه‌ی افراد در آغاز ورود و برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا افزون بر آن، 3 و 6 هفته پس از آغاز درمان، آزمون تشخیص بویایی دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک آزمون‌های آماری کروسکال- والیس، خی‌دو، من- ویتنی و فریدمن انجام گردید.

یافته­ها: بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی تفاوت معنی‌داری در زمینه‌ی افتراق بویایی با افراد سالم داشتند. میان سایر گروه‌ها تفاوت معنی­داری در این زمینه یافت نشد. 3 و 6 هفته پس از درمان در نمره‌ی توانایی افتراق بویایی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا تغییر معنی‌داری دیده نشد.

نتیجه: وجود اختلال افتراق بویایی دربیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی و عدم تغییر آن پس از درمان به سود خصوصیت صفت مانند این اختلال در اختلال‌های یادشده می‌باشد.