چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر با توجه به نقاط ضعف روش­شناختی بررسی­های پیشین نسخه تجدیدنظر شده فارسی پرسش‌نامه شخصیتی نئو (NEO-PI-R)، بررسی مجدد ساختار عاملی این پرسش­نامه در ایران بود. روش: 334 دانشجو (231 دختر و 98 پسر، 5 نفر جنسیت خود را اعلام نکردند) با میانگین سنی 10/23 سال به­صورت در دسترس از دانشگاه‌های تهران، علم و فرهنگ و شهید بهشتی به پرسش­نامه شخصیتی نئو پاسخ دادند. برای تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی داده­ها، از تحلیل موازی و چرخش‌ مایل استفاده شد. یافته­ها: تحلیل عاملی اکتشافی به استخراج پنج عامل انجامید. این پنج عامل روی هم 25/59% از واریانس کل را تبیین می‌کردند. در نتیجه تحلیل عاملی اکتشافی، تعداد قابل توجهی بار مشترک و بار اشتباه مشاهده شد. تحلیل عاملی تأییدی نیز به شاخص­های برازش ضعیف تا متوسط منجر شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و با در نظر گرفتن ضرایب آلفای متوسط و ضعیف به­دست آمده در بررسی گروسی­فرشی (1380)، کاربردپذیری این پرسش­نامه (به صورت اولیه) در فرهنگ ایرانی مورد تردید است. به­نظر می­رسد انجام تحلیل عاملی در سطح گویه­ها می­تواند ره‌گشا باشد.