هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت طرح­واره­های ناسازگار اولیه و ابعاد طرح­واره در یک نمونه تجاوز­گر جنسی انجام شده است. روش: آزمودنی­های این پژوهش در دو گروه 34 نفری (یک گروه تجاوز­گر جنسی و یک گروه افراد عادی) بررسی شدند. نمونه تجاوزگران جنسی به روش نمونه­گیری تصادفی ساده از میان افرادی‌که به جرم تجاوز به عنف در زندان مرکزی شهر مشهد به سر می­بردند انتخاب شدند. افراد عادی که به کمک شاخص GSI�در آزمون
 SCL-90-R مشخص شده بودند از نظر چهار متغیر سن، وضعیت تأهل، وضعیت اشتغال و میزان تحصیلات با گروه اول همتا شدند. داده­های این پژوهش به‌کمک پرسش‌نامه طرح­واره­های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) گرد­آوری و با بهره‌گیری از آزمون t  استیودنت برای گروه­های همبسته تحلیل شدند. هم‌چنین آزمون SCL-90-R با هدف سرند گروه عادی به‌کار برده شد. یافته­ها: میانگین نمرات طرح­واره­های ناسازگار اولیه و ابعاد طرح­واره گروه تجاوزگران جنسی به‌طور معنی­داری از میانگین نمرات افراد عادی در این مؤلفه‌ها بیشتر بود (05/0p<). این اختلاف بیش از همه در طرح‌واره‌های آسیب­پذیری نسبت به زیان یا بیماری، فرمانبرداری، نقص/ شرم و وابستگی/ بی­کفایتی، استحقاق/ بزرگ­منشی و ابعاد طرح واره بریدگی/ طرد و خودگردانی و عملکرد مختل‌، دیده شد. هم‌چنین در طرح‌واره ناسازگار اولیه ازخودگذشتگی، تفاوت معنی­داری بین دو گروه دیده نشد (05/0p<). نتیجه‌گیری: پررنگ­تربودن طرح­واره­های ناسازگار اولیه به‌ویژه در دو حوزه بریدگی/ طرد و خودگردانی/ عملکرد مختل می‌تواند در گرایش افراد به سوی ارتکاب رفتارهای تجاوزگرانه جنسی نقش داشته باشد.