هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی همبودی اختلال‌های روانپزشکی در بیماران سرپایی یک مرکز تخصصی روانپزشکی انجام گردیده است.

روش: روش پژوهش توصیفی- پس‌نگر بوده است. از میان 4000 مراجعه‌کننده به درمانگاه و کلینیک ویژه انستیتو روانپزشکی تهران طی سال‌های 79-1375 تعداد 648 بیمار سرپایی که تشخیص روانپزشکی بر پایه‌ی معیارهای تشخیصی DSM-IV داشتند به‌طور تصادفی برای پژوهش انتخاب و به‌کمک یک پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با بهره‌گیری از روش‌های آمار توصیفی سیستماتیک انجام شده است.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که 6/35% از بیماران تشخیص هم‌زمان اختلال‌های روانپزشکی داشتند. تشخیص‌های هم‌زمان اختلال‌های محورI برحسب طبقات تشخیصی شامل اختلال‌های خلقی+ اختلال‌های اضطرابی (6/34%) و اختلال‌های خلقی+اختلال‌های وابسته به مواد (9/6%)، و برحسب اختلال‌های درون هر یک از طبقه‌‌های تشخیصی شامل اختلال افسردگی اساسی+ اختلال وسواسی- اجباری (0/16%)، اختلال افسردگی اساسی+ اختلال افسرده‌خویی (8/7%)، اختلال افسرده‌‌خویی+ اختلال وسواسی- اجباری (6/5%) و اختلال وسواسی- اجباری+ هراس اجتماعی (9/3%) بودند. تشخیص‌های هم‌زمان اختلال‌های شخصیت محور II  در پژوهش حاضر برحسب گروه‌های A، B و C شامل گروه‌ A+C (4/0%)، و به‌طور خاص برحسب اختلال‌های درون هر یک از گروه‌های A، B و C شامل اختلال‌ شخصیت نمایشی+ اختلال شخصیت مرزی (9/0%) و اختلال شخصیت پارانویید+ اختلال شخصیت وسواسی- اجباری (4/0%) بودند. تشخیص‌های هم‌زمان اختلال‌های محور I و II شامل اختلال‌های خلقی+ اختلال‌های شخصیت به‌طور کل و در گروه B به‌طور خاص به‌ترتیب (7/14% و 8/7%)، اختلال‌های اضطرابی+ اختلال‌های شخصیت به‌طور کل و در گروه C به‌طور خاص به‌ترتیب (6/12% و 7/8%)، اختلال افسردگی اساسی+ اختلال‌های شخصیت گروه B (3/4%)، و اختلال وسواسی- اجباری+ اختلال‌های شخصیت گروه C (9/3%) بودند.

نتیجه: میزان همبودی در این بررسی کمتر از سایر بررسی‌ها است.