هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی والپروات سدیم به عنوان یک داروی مکمل در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری انجام شد.
روش: 42 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در یک بررسی دو سوکور به مدت 8 هفته در دو گروه فلوکستین با والپروات سدیم یا فلوکستین با دارونما تحت درمان قرار گرفتند. میزان اثربخشی این مکمل درمانی با مقیاس وسواسی- اجباری ییل– براون و پرسشنامهی افسردگی بک ارزیابی شد. دادههای پژوهش بهکمک آزمون آماری t ، منویتنی و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر تحلیل گردیدند.
یافتهها: 12 نفر از بیماران گروه والپروات سدیم و 11 نفر از بیماران گروه دارونما بررسی را به پایان رساندند. این بررسی نشان داد که میزان اثربخشی والپروات سدیم در دو گروه تفاوت معنیداری پدید نیاورده است. بروز سردرد، اضطراب و بیخوابی در گروه دارونما و بروز لرزش در گروه والپروات سدیم بیشتر بود.
نتیجه: این بررسی نشان داد که والپروات سدیم به عنوان یک درمان مکمل، اثر درمانی اضافی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در طول 8 هفته ندارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |