چکیده

هدف:�این�پژوهش�با�هدف�بررسی�و�مقایسه�تأثیر�سه�روش�پرورش�خلاقیت�(بارش�فکری،�ارتباط�اجباری و سینکتیکس) بر افزایش خلاقیت دانش‌آموزان پایه دوم مدارس راهنمایی شهرکرد انجام گردید. روش: این پژوهش آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. برای اندازه‌گیری متغیر وابسته یعنی خلاقیت، آزمون‌های تفکر خلاق تورنس (فرم ب) به‌کار برده شد. در این پژوهش 80 نفر دانش‌آموز دوم راهنمایی (40 دختر و 40 پسر) به‌صورت تصادفی نمونه‌گیری و در چهار گروه 10 نفره (بارش فکری، ارتباط اجباری، سینکتیکس و گواه) جای داده شدند. یافته‌ها: یافته‌ها تفاوت میان نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون همه گروه‌ها به‌جز گروه گواه را معنی‌دار نشان دادند (گروه بارش فکری 05/0p< ، گروه سینکتیکس 01/0p<  و گروه ارتباط اجباری 05/0p<). هم‌چنین تفاوت میان شیوه‌های پرورش خلاقیت معنی‌دار نبود؛ یعنی هیچ یک از روش‌های پرورش خلاقیت نسبت به روش دیگر  برتری نداشت، ولی بین گروه گواه و سه گروه آموزش تفاوت معنی‌دار دیده شد (001/0p<). نتیجه‌گیری: آموزش خلاقیت صرف‌نظر از شیوه آموزش به رشد و پرورش خلاقیت دانش‌آموزان کمک می‌کند.