هدف: این پژوهش با هدف بررسی نگرش دانش‌آموزان نوجوان تبریزی به مواد مخدر، رفتارهای پرخطر و افراد مورد تعامل آنها انجام شد. روش: در یک پژوهش توصیفی- مقطعی 500 دانش‌آموز راهنمایی و دبیرستانی شهر تبریز که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای- تصادفی انتخاب شده بودند به‌کمک یک پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و نگرشی بررسی شدند. داده‌ها به‌کمک آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته‌ها: 92 درصد دانش‌آموزان مصرف مواد مخدر را مردود دانستند و 10% بر این باور بودند که مواد مخدر در شادابی فرد تأثیر مثبت دارد. 27% کنجکاوی را عاملی برای گرایش به مصرف این مواد دانستند. 4% دانش‌آموزان رفت وآمد به جاهای پرخطر از نظر مواد مخدر را گزارش کردند. دانش‌آموزان درباره مواد مخدر بیشتر به‌ترتیب با دوستان، اعضای خانواده و سپس آموزگاران گفتگو کرده‌اند و 9% آنها دوستان خود را به والدین خود معرفی نمی‌کنند. ضریب همبستگی پیرسون بین سن (004/0p<)، شمار اعضای خانواده (05/0p<) و رتبه تولد (05/0p<) با مجموع امتیاز نگرش و رفتارهای مطلوب رابطه مثبت و معنی‌دار نشان داد.  ارتباط بین رفتارهای مطلوب و معدل دانش‌آموز به سطح معنی‌داری نزدیک بود.�نتیجه‌گیری:�طراحی و اجرای مداخلات مبتنی بر پیش‌گیری از سوی گروه هم‌سال با همکاری پدران  و مادران در مدرسه و خانواده ضروری است.