هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ویژگی‌های شخصیتی، اختلال‌های شخصیت و راهبردهای مقابله‌ای (مبتنی بر شیوه‌های حل مسأله) در معتادان خودمعرف و گروه بهنجار انجام شده است. روش: 50 نفر معتاد خودمعرف که برای نخستین بار به مرکز درمانی معتادان بهزیستی شهر رشت مراجعه کرده بودند در یک بررسی توصیفی- مقطعی با 50 نفر از افراد بهنجار که از نظر برخی ویژگی‌های جمعیت شناختی با یکدیگر همتا شده بودند، مقایسه شدند. برای گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه نئو (فرم تجدیدنظرشده کوتاه) (NEO-FFI-R)، مقیاس چندمحوری بالینی میلون- 2 (MCMI-II) و مقیاس سبک حل مسأله (PSS) به‌کار برده شد. داده‌‌های گردآوری شده به‌کمک ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته‌ها: معتادان در مقایسه با گروه بهنجار در بعد شخصیتی روان‌رنجورخویی (N)، نمره بالاتر و در ابعاد شخصیتی دلپذیربودن (A)، انعطاف‌پذیری (O) و باوجدان‌بودن (C) نمره پایین‌تری به‌دست آوردند (05/0p<). در بعد شخصیتی برون‌گرایی (E) بین دو گروه تفاوتی دیده نشد. بین گروه معتادان خودمعرف و گروه بهنجار در بیشتر شاخص‌های آسیب شخصیت تفاوت معنی‌دار دیده شد و معتادان در این شاخص‌ها به نمرات بالاتری دست یافتند (05/0p<). هم‌چنین معتادان در مقایسه با گروه بهنجار، بیشتر شیوه‌های حل مسأله غیرسازنده مانند پرهیز و درماندگی را به‌کار می‌بردند (05/0p<). نتیجه‌گیری: ارزیابی سه حوزه هم‌پوش ویژگی‌ها، مشکلات و اختلال‌های شخصیت در معتادان دربردارنده اطلاعات مهمی‌ برای تعریف، شناسایی و درمان این گروه است.