هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‎های روان‎سنجی مقیاس خودسنجی بیش‌فعالی و نقص توجه بزرگسالان(ASRS) در ایران انجام شد. روش: پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی (اعتباریابی) بود. ابتدا، نسخه فارسی پرسش‎نامه (ASRS) به روش ترجمه و ترجمه معکوس تهیه شد. سپس این نسخه به همراه پرسش‎نامه اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه بزرگسالان کانرز (S:S (CAARS-، پرسش‎نامه نگرش به اعتیاد و مواد مخدر و پرسش‌نامه تکانش‌گری بارت، در یک نمونه شامل340  نفر از مراجعه‎کنندگان به مراکز درمانی و مشاوره شهر مشهد، در سنین 18 تا 45 سال (190 مرد و 150 زن) که به روش خوشه‎ای چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، اجرا شد. جهت سنجش روایی تشخیصی، این پرسش‎نامه در دو گروه سالم (30 نفر) و مبتلا به ADHD بزرگسالی (30 نفر) نیز اجرا شد. برای تحلیل داده‎ها از نرم افزار SPSS و Amos graphic استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که ASRS با پرسش‌نامه تکانش‌گری بارت (566/ 0 r= و 01/0>p) و مقیاس نگرش به مواد(45/ r=0و 01/0>p) رابطه همگرا و با پرسش‌نامه کانرز رابطه همزمان دارد (67/ r=0و 01/0>p). نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که تمامی 18 سوال، از بار عاملی مناسبی برخوردار هستند. هیچ یک از سؤال‎ها حذف نشدند. دو عامل نقص توجه، بیش فعالی/ تکانش‎گری تأیید شدند. پایایی پرسش‌نامه نیز به روش آلفای کرونباخ 87/0 به‌دست آمد. علاوه بر این، نتایج تحلیل تمایزات نشان داد که میزان حساسیت (ASRS) با نقطه برش 50 برای تشخیص ADHD بزرگسالان، 70 درصد و میزان ویژگی این پرسش‎نامه 99 درصد هستند. نتیجه‌گیری: پرسش‌نامه مقیاس خودسنجی بیش‌فعالی و نقص توجه بزرگسالان (ASRS) از روایی و پایایی مناسبی برای ارزیابی مشکلات بیش‌فعالی در بزرگسالان برخوردار است.