هدف: هدف از این مطالعه، بررسی سبک دلبستگی در مبتلایان به چاقی و مقایسه آن با افراد دارای وزن طبیعی بود. روش: در این مطالعه، 159 فرد مبتلا به چاقی مراجعه‌کننده به مراکز کنترل و درمان چاقی، با 183 فرد غیرچاق از نظر سبک دلبستگی مقایسه شدند. سبک دلبستگی به‌وسیله پرسشنامه هازن و شیور و شاخص توده بدنی و متغیرهای جمعیت‌شناختی با گزارش خود افراد به‌دست آمد. یافته‌ها: در مجموع، 342 نفر، با میانگین سن 8/34 سال (انحراف معیار 6/0)، شامل 82 درصد زن، بررسی شدند. فراوانی سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و اضطرابی در این افراد، به‌ترتیب، 66، 17 و 15 درصد بود. توزیع فراوانی انواع سبک‌های دلبستگی در افراد چاق و دارای وزن طبیعی تفاوت آماری معنی‌داری نداشت (05/0<p)، اما سبک دلبستگی ایمن با همبودهای طبی ارتباط ضعیف‌تری داشت (01/0>p). در تحلیل رگرسیون عوامل تعیین‌کننده شاخص توده بدنی، تنها عوامل مرتبط با شاخص توده بدنی بیشتر، سن بالاتر (05/0>p)، تحصیلات زیردیپلم (05/0>p)، مصرف دارو (05/0>p) و خانه‌دار بودن (05/0>p) بود. نتیجه‌گیری: ارتباط همبودهای طبی با سبک دلبستگی ناایمن در راستای مطالعاتی است که بسیاری از بیماری‌های روان‌تنی را به سبک دلبستگی ناایمن مرتبط می‌دانند.