مقایسه ‌اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن با درمان فعال‌سازی رفتاری در کاهش علایم، بهبود کیفیت زندگی و کاهش افکار خودکشی افراد مبتلا به‌ افسردگی

جعفری, داود; صالحی, مهدیه; محمدخانی, پروانه

دوره 20، شماره 4 - ( زمستان 1393 ) جلد 20 شماره 4 صفحات 308-297 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Jafari D, Salehi M, Mohmmadkhani P. Comparison of the Effectiveness of Mindfulness-Based Cognitive Therapy and Behavioral Activation Treatment for Depression in Reducing Symptoms, Improving Quality of Life and Decreasing Suicidal Thoughts in Depressed Individuals. IJPCP 2015; 20 (4) :297-308
URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-2310-fa.html

جعفری داود، صالحی مهدیه، محمدخانی پروانه. مقایسه ‌اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن با درمان فعال‌سازی رفتاری در کاهش علایم، بهبود کیفیت زندگی و کاهش افکار خودکشی افراد مبتلا به‌ افسردگی . مجله روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران. 1393; 20 (4) :297-308

URL: http://ijpcp.iums.ac.ir/article-1-2310-fa.html

مقایسه ‌اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن با درمان فعال‌سازی رفتاری در کاهش علایم، بهبود کیفیت زندگی و کاهش افکار خودکشی افراد مبتلا به‌ افسردگی

داود جعفری

¹، مهدیه صالحی²

، پروانه محمدخانی³

1- دکترای روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر،گروه روانشناسی. ملایر، بالاتر از پارک سیفیه، دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد ملایر. دورنگار: 08512228236 ، E-mail: davood_jafari5361@yahoo.com
2- دکترای روانشناسی، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی،گروه روانشناسی
3- دکترای روانشناسی، استاد دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گروه روانشناسی بالینی.

چکیده: (9372 مشاهده)

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه‌اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن با درمان فعال‌سازی رفتاری در کاهش علایم، بهبود کیفیت زندگی و کاهش افکار خودکشی افراد افسرده صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر با طرح تحلیل واریانس مختلط بین‌‌- درون‌گروهی اجرا شد. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر بود. از بین 364 نفر، 45 دانشجویی که در آزمون افسردگی بک نمره بالاتر از 20 داشتند انتخاب و در نهایت بر اساس مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCID)، 34 نفر که تشخیص دیس‌تایمیا داشتند، به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه شناخت‌درمانی مبتنی بر حضور ذهن و درمان فعال‌سازی رفتاری قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش در هشت جلسه مداخله‌های درمانی دریافت کردند. اندازه‌گیری‌ها با استفاده ‌از پرسشنامه ‌افسردگی بک (BDI-II) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHO-QOL)، طی چهار مرحله پیش آزمون، ارزیابی هفته چهارم، پس آزمون و پیگیری دوماهه ‌انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده ‌از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله شناخت‌درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فعال‌سازی رفتاری در بهبود علایم افسردگی، کیفیت زندگی و افکار خودکشی به یک اندازه تغییر ایجاد می‌کند. به‌عبارتی اثر زمان (اثر درون گروهی) معنادار (05/0p<) بود، اما اثر بین گروهی معنادار مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن و فعال‌سازی رفتاری برکیفیت زندگی و افکار خودکشی افراد مبتلا به‌ افسردگی اثربخشی یکسانی دارد.

واژه‌های کلیدی: شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن، درمان فعال‌سازی رفتاری، کیفیت زندگی، افکار خودکشی

متن کامل [PDF 359 kb] (3488 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1394/4/8 | پذیرش: 1394/4/8 | انتشار: 1394/4/8

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb

تماس با ما