هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط میان توانایی کلامی و توانایی ریاضی انجام شده است. روش: جامعه پژوهش را کودکان 5 و 6 ساله مهدکودکهای منطقه شرق بهزیستی استان تهران تشکیل دادهاند. از میان کودکان جامعه مورد بررسی، پس از انجام آزمون هوش بر روی 218 کودک، 120 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. این افراد دارای بهره هوشی 110-90 بودهاند. ابزار پژوهش را یک آزمون ریاضی و آزمون طبقهبندی کلامی تشکیل دادهاند. دادههای پژوهش به کمک روشهای آمار توصیفی و ضریب همبستگی تحلیل و ارائه گردید. یافتهها: یافتههای این پژوهش نشان داد میان توانایی کلامی و توانایی ریاضی، ارتباط مستقیم و معنیداری وجود دارد. همچنین این پژوهش در بررسی تفاوت میان میانگین نمرات آزمون کلامی و آزمون ریاضی دختران و میانگین نمرات آزمون کلامی و آزمون ریاضی پسران، این تفاوت را معنیدار نشان نداد. افزون بر این، تفاوت میان میانگین توانایی کلامی و ریاضی 5 سالهها و 6 سالهها،معنیدار نبود. در توانایی طبقهبندی کلامی نیز، گرچه کودکان در همه موارد از انتزاع مقولهای استفاده نمیکنند، ولی مواردی از این جداسازی، در آنان دیده میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |