مقدمه: کاهش ارزش تأخیری به معنی برتری داشتن پاداش‌های فوری و کوچک بر پاداش‌های بزرگ و تأخیری است. هدف این بررسی کاهش ارزش تأخیری و همبستگی نتایج آن با یافته‌های به‌دست آمده از پرسش­نامه چشم­انداز زمانِ زیمباردو (ZTPI) بود.

مواد و روش‌کار: در یک بررسی مقطعی- توصیفی، کاهش ارزش تأخیری با یک نرم­افزار کامپیوتری و چشم­انداز زمان با ZTPI در ۹۳ نفر از کارورزان رشته پزشکی بررسی شد. در فرآیند کاهش ارزش تأخیری باید بین پاداش­های پولی فرضی که فوری یا با تأخیرهای ۶ ساعت تا ۲۵ سال پرداخت می­شد انتخاب انجام می‌شد. ZTPI پرسش‌نامه‌ای با ۵۶ عبارت و پنج زیرمقیاس است. داده­های پژوهش به‌کمک یک برنامه برازاندن منحنیِ غیرخطی، آزمونt ، آزمون من­ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.

یافته­ها: تابع هیپربولیک تطابق خوبی با یافته‌های آزمون کاهش ارزش تأخیری داشت. در ZTPI  در زیرمقیاس­های آینده و گذشته مثبت، بالاترین و در زیرمقیاس تقدیرنگری در حال، کمترین میانگین نمره وجود داشت. همبستگی معنی­داری بین نتایج آزمون کاهش ارزش تأخیری و چشم­انداز زمان دیده نشد. هم‌چنین تفاوت معنی‌داری در نتایج این دو آزمون بین زنان و مردان وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: فرآیند کاهش ارزش تأخیری بر پایه الگوی هیپربولیک برای اندازه­گیری تکانشگری در ایران کاربرد دارد.
نبود همبستگی بین نتایج آزمون کاهش ارزش تأخیری و ZTPI نشان می­دهد که احتمالاً این دو آزمون با وجه­های جدا و ناپیوسته‌ای از تکانشگری ارتباط دارند.