دكتر علی فرهودیان، دكتر رضا رادگودرزی، دكتر آفرین رحیمی‌موقر، دكتر ونداد شریفی، دكتر محمد رضا محمدی، دكتر الهه سهیمی ایزدیان، نغمه منصوری، دكتر علی اکبر نجاتی صفا،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۸۵ )
چکیده
هدف:�هدف از انجام این بررسی، تحلیل کمی پژوهش‌های انجام‌شده در زمینه اختلال‌های روانپزشکی طی یک دوره سی‌ساله در ایران بوده است.
روش:�همه مقاله‌های علمی منتشرشده از سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۸۱ خورشیدی مربوط به اختلال‌های روانپزشکی، برای استخراج داده‌های مربوط به مشخصات نویسنده یا نویسندگان، حوزه پژوهش، موضوع پژوهش، روش‌شناسی، مکان گرد‌آوری داده‌ها، گستره جغرافیایی، حمایت مالی و وضعیت همکاری بین نویسندگان بررسی شدند.
یافته‌ها: از ۳۰۳۱ مقاله، ۱۱۷۱ (۶/۳۸%) در زمینه اختلال‌های روانپزشکی بودند. بیشترین مقاله‌های منتشرشده در زمینه اختلال‌های وابسته به مصرف مواد ( ۶/۲۴%) بود. بیشترین اختلال مورد پژوهش، افسردگی (۹/۱۶%) و بیشترین حوزه مورد پژوهش، علامت‌شناسی و تشخیص بود. روش‌شناسی ۸/۵۱% از مقاله‌ها، مقطعی بود. روند پژوهش‌ها با روش‌شناسی کارآزمایی بالینی افزاینده بود. شمار مقاله‌ها در طی زمان به‌ویژه پس از سال ۱۳۷۲ رو به افزایش بوده است.
نتیجه‌‌گیری:�در دهه پیش بر پایه تحلیل انجام‌شده، رشد چشم‌گیری در زمینه پژوهش‌های اختلال‌های روانپزشکی در ایران دیده می‌شود. به‌نظر می‌رسد «پژوهش بر پژوهش» ابزاری ارزشمند برای پایش پژوهش‌های انجام‌شده و پیشرفت آن در هر موضوع است و برای انجام قضاوت کارآمد، در زمینه شیوه به‌کارگیری منابع محدود، لازم می‌باشد.
