عاطفه غیاث فخری، دکتر محسن شکوهی یکتا،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۱۱-۱۳۷۷ )
چکیده
۱۲۳ دانشآموز دختر که به طور تصادفی از دو مدر سه راهنمایی انتخاب شده بودند در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند و به پرسشنامههای نگرش سنج پاسخ دادند . پرسشنامه دارای سه بخش بود. بخش نخست دارای ۲۰ پرسش بود که نگرش کلی و دو عامل جامعه طلبی و موقعیت تحصیلی را میسنجید . بخش دوم شامل ۳۱ ویژگی (مثبت، منفی و حساس) بود و از آزمودنیهای پرسیده شد برای توصیف یک دانشآموز استثنایی کدام ویژگی را به کار میبرند. بخش سوم دارای پرسشهایی درباره تجربههای پیشین آزمودنیها با دانشآموزان استثنایی بود. پس از پاسخگویی به پرسشنامه، برنامه آموزشی در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. سپس هر دو گروه دوباره به پرسشنامههای نگرش سنجش پاسخ دادند. دادهها با استفاده از روش اماری تحلیل واریانس چند عاملی با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در پسآزمون دانشآموزان گروه آزمایش نسبت به گروه گواه ویژگیهای مثبت بیشتری را برای توصیف دانشآموزان استثنایی به کار بردهاند، ولی در سایر خرده مقیاسها تفاوت معنیداری دیده نشد. نتایج کیفی نشان داد که دانشآموزان در این دوره با دانشآموزان استثنایی آشنا شدند و آشنایی بیشتر باعث شد که احساس بهتری نسبت به دانشآموزان استثنایی داشته باشند و در آینده برای سازگاری با آنها تلاش کنند.
