اهداف هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان، بر سبک‌های تنظیم هیجان و شدت علائم وسواس در زنان مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری است.
مواد و روش ها طرح این پژوهش، نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری مراجعه‌کننده به کلینیک‌ها و مراکز مشاوره شهر اهواز بود. برای انتخاب گروه نمونه واجد شرایط، ابتدا ۳۰ نفر از بیماران مراجعه‌کننده به مراکز درمانی به شیوه نمونه‌گیری د ر‌دسترس انتخاب شدند که تعدادی از آنان به دلیل نگذراندن کامل ۸ جلسه درمان حذف شدند. در‌نهایت، گروه نمونه ۲۴‌نفری زنان بیمار در دو گروه آزمایش (۱۲ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) بررسی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در هر سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری، از مقیاس وسواسی‌اجباری ییل‌براون و پرسش‌نامه سبک‌های هیجان استفاده شد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از روش‌آماری آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. 
یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد بین افراد گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ سبک تنظیم هیجان پنهان‌کاری (۰/۰۱≥P و ۷/۷۰=F) و شدت علائم وسواس (۰/۰۰۱≥P و ۲۰/۸۴=F) در مرحله پس‌آزمون و همچنین، بین زنان بیمار دو گروه از لحاظ سبک‌پنهان‌کاری (۰/۵۰≥P و ۲/۶۰=F) و شدت علائم وسواس (۰/۰۰۱≥P و ۲۹/۹۹=F) در مرحله پیگیری، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. 
نتیجه گیری به طور کلی نتایج گویای آن است که درمان متمرکز بر هیجان در دو مرحله پس‌آزمون و پیگیری، منجر به افزایش سبک تنظیم هیجان پنهان‌کاری و کاهش شدت علائم وسواس در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل می‌شود؛ ازاین‌رو، روش درمانی مذکور به‌واسطه تمرکز ویژه بر مقوله هیجان، می‌تواند به عنوان روش درمانیِ مؤثری به منظور کاهش علائم وسواس در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی‌اجباری مورد توجه قرار گیرد.