اهداف: حمله حاد بیماری‌های همه‌گیر علاوه بر خطر جسمی، اثرات نامطلوب روان‌شناختی جدی را در کودکان به خاطر توان محافظتی کمتر، ایجاد می‌کند. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر روانی قرنطینه خانگی ناشی از پاندمی کروناویروس (COVID-۱۹) بر استرس والدین و رابطه آن با اضطراب و افسردگی کودکان بود.
مواد و روش ها: این پژوهش در بازه زمانی ۱۷ تا ۲۶ اسفند سال ۱۳۹۸(مراحل آغازین فراخوان عمومی مردم ایران برای قرنطینه) در استان گیلان انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کودکان ۵ تا ۱۲ ساله و والدین آن‌ها بود که به طور هدفمند نمونه‌گیری شدند و ۱۸۱ نفر به پرسش‌نامه علائم مرضی کودکان (CSI-۴) فرم والد و مقیاس تجدیدنظرشده تأثیر رویداد (IES-R) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، تی استودنت مستقل و تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی استفاده شد.
یافته ها: پس از حذف اثر متغیرهای جمعیت‌شناختی مشخص شد نمرات بیشتر والدین در خرده‌مقیاس مزاحمت (۰/۰۰۴=β=۰/۵۶۸ ، P) و گوش‌به‌زنگی شدید
(۰/۰۰۰۱>β=۰/۷۷۲ ، P) می‌تواند پیش‌بینی‌کننده نمرات بیشتر اضطراب در کودکان باشد. هیچ‌کدام از مؤلفه‌های IES-R در والدین نتوانستند به طور معنی‌داری نمرات افسردگی کودکان را پیش‌بینی کنند (۰/۰۵
β=۰/۳۲۵ ، P) در کودکان را پیش‌بینی می‌کند.
نتیجه گیری: تأثیر روانی قرنطینه خانگی ناشی از پاندمی کووید ۱۹ در والدین می‌تواند بر اضطراب و افسردگی کودکان تأثیر مخربی بگذارد و این نتایج لزوم برنامه‌های آموزشی حمایت روانی از والدین و کودکان آن‌ها را ضروری می‌کند.
