۴ نتیجه برای روما
سجاد رضائی، دکتر ایرج صالحی، دکتر حشمت‌ا... موسوی، دکتر شاهرخ یوسف‌زاده،
دوره ۱۸، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی ابعاد آسیب‌شناسی روانی محور یک چهارمین دست‌نامه تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) درچهار‌ماهه نخست پس از آسیب مغزی تروماتیک (TBI) و حالت‌های روانی پس از رخداد TBI بود. روش: در چارچوب یک بررسی توصیفی- طولی، ۲۳۸ بیمار دچار TBI (۴۳ زن و ۱۹۵ مرد) به‌شیوه پیاپی نمونه‌گیری و معاینه شدند. پس از گذشت چهار ماه، ۱۵۵ نفر (۱/۶۵%) از بیماران برای تعیین ماهیت اختلال روانی ناشی از TBI به کمک مصاحبه ساختاریافته بالینی بر پایه معیارهای تشخیصی DSM-IV، به یک روانپزشک مراجعه نمودند. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که پس از آسیب‌دیدگی، ۱۱۷ نفر (۵/۷۵%) دارای تشخیص اختلال های روانی ثانوی به TBI هستند. از این افراد، ۸۸ بیمار (۲/۷۵%) همبودی اختلال‌های روانی نشان دادند. با این وجود، شایع‌ترین اختلال‌های روانی ناشی از TBI به‌ترتیب تغییر شخصیت (۶/۵۸%)، اختلال خلقی (۳/۳۲%)، اختلال اضطرابی (۲۰%)، اختلال خواب (۳/۱۹%)، یادزدودگی مزمن (۹/۱۲%) و اختلال‌های جسمانی‌شده (۳/۱%) بودند. اختلال‌های دلیریوم، خوردن و روانپریشی ناشی از TBI نیز هر یک به میزان ۶۴/۰% تشخیص داده شدند. نتیجه‌گیری: فراوانی بالای اختلال‌های روانی در مرحله حاد پس‌از TBI به‌همراه بسیاری از موارد جدید تغییر شخصیت و اختلال‌های خلقی و اضطرابی، چشمگیر است و بیماران دچار TBI دست‌کم در مقطع زمانی چهارماهه پس از آسیب، باید مورد پایش و ارزیابی قرار گیرند تا خطر بروز اختلال‌های روانی کاهش یابد.
حجت‌الله ابراهیمی، دکتر محمود دژکام، دکتر طاهره ثقهالاسلام،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۲ )
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تروماهای دوران کودکی و افسردگی و اقدام به خودکشی در بزرگسالی بود. روش: جامعه پژوهش حاضر عبارت بود از تمامی افراد مراجعه‌کننده به بیمارستان لقمان حکیم به دلیل اقدام به خودکشی، در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۰. از این افراد ۱۸۰ نفر (۱۰۰ زن و ۸۰ مرد) به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب و بر مبنای ملاک‌های ورود و خروج بررسی شدند. ۱۸۰ نفر نیز (۱۰۰ زن و ۸۰ مرد) از بیمارانی بررسی شدند که طی شش ماهه دوم سال ۱۳۹۰ به دلیل بیماری جسمی -که ارتباط غیرمستقیم نیز با خودکشی نداشت در بیمارستان لقمان بستری شده بودند. برای گردآوری داده‌ها ویراست دوم پرسش‌نامه افسردگی بک (BDI-II) و پرسش‌نامه ترومای دوران کودکی (CTQ) به‌کار رفت. داده‌ها به روش تحلیل تشخیصی و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها: با افزایش نمره تروماهای دوران کودکی (در تمام خرده‌مقیاس‌ها) احتمال اقدام به خودکشی افزایش یافت (۰۰۱/۰≥ p) از میان تروماهای دوران کودکی، سوء‌استفاده هیجانی بیشترین نقش را در اقدام به خودکشی داشت. همچنین میان سوء‌استفاده هیجانی (۰۰۱/۰≥p)، سوء‌استفاده جسمی (۰۵/۰≥p)، غفلت جسمی (۰۰۱/۰≥ p)و غفلت هیجانی(۰۰۱/۰≥ p)با افسردگی رابطه وجود داشت. نتیجه‌گیری: تروماهای دوران کودکی، به‌ویژه سوء‌استفاده هیجانی می‌تواند منجر به بروز افسردگی و اقدام به خودکشی در بزرگسالی شود.
خانم زهرا عسگری، دکتر اعظم نقوی،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف هدف از مطالعه حاضر استفاده از روش ترکیب مضمون برای مرور پژوهش‌های کیفی به منظور پاسخ به این سؤال اساسی بود که فرایند رشد پس از سانحه چگونه است.
مواد و روش ها این پژوهش، کیفی و از نوع تر کیب مضمون است. در این مطالعه از ۵۰ مقاله کیفی فارسی و انگلیسی در محدوده زمانی ۱۰ساله، ۱۸ مورد کاملاً مرتبط، به روش مرور سیستماتیک به پژوهش راه یافتند. فرایند تحلیل استقرایی ترکیب مضمون بر اساس روش توماس و هاردن در سه مرحله کدگذاری آزاد یافته‌های مطالعات اولیه، سازماندهی کدهای آزاد به مضامین توصیفی و درنهایت ایجاد مفاهیم تحلیلی انجام شد.
یافته ها درمجموع پس از تحلیل نتایج پژوهش‌ها، سه مضمون اصلی و هفت مقوله به دست آمدند. اولین مضمون تحت عنوان واکنش به سانحه با مقوله هیجانات اولیه، دومین مضمون شروع رشد پس از سانحه با مقولات زمان و درک واقعیت و سومین مضمون تحت عنوان ظهور رشد پس از سانحه با چهار مقوله تحول فردی، اجتماعی، روانشناختی و معنوی دسته‌‌بندی شدند.
نتیجه گیری با توجه به یافته‌ها می‌توان چنین استنباط کرد که افرادی که با حوادث آسیب‌زا روبه‌رو می‌شوند در ابتدا هیجانات گوناگون را نشان می‌دهند و پس از گذشت زمان و پردازش آنچه رخ داده است، تحولاتی را در ابعاد گوناگون زندگی خود تجربه می‌کنند.
پرستو کفایی زاد طهرانی، دکتر نازنین عابد، دکتر زهرا شهریور، دکتر لیلی پناغی،
دوره ۳۰، شماره ۱ - ( ۵-۱۴۰۳ )
چکیده
اهداف تروما «پاسخ هیجانی به رویدادی وحشت‌انگیز مثل تصادف، تجاوز و یا بلایای طبیعی» است. ترومای دوران کودکی عامل خطر کلیدی برای آسیب‌شناسی روانی است. با در نظر گرفتن اثرات نامطلوب بالقوه ترومای دوران کودکی، ارزیابی‌های مناسب ازنظر رشدی برای این کودکان جهت شروع فرآیند بهبودی مورد نیاز است. ارزیابی‌های مبتنی بر بازی می‌توانند سودمند باشند. این مطالعه با هدف بررسی رایج‌ترین مضامین بازی در کودکان با تجارب تروما از طریق فراترکیب مطالعات کیفی انجام شده است.
مواد و روش ها این مطالعه فراترکیب براساس مدل فرا-قوم‌نگاری است. ۲ پایگاه داده پابمد و گوگل‌اسکالر به‌صورت نظام‌مند بین سال‌های ۲۰۰۱ تا می ۲۰۲۴ جست‌وجو شدند. در کل ۱۸۴۶ منبع ابتدایی شناسایی شد و درنهایت ۵ مقاله و ۱ پایان‌نامه دکتری که معیارهای ورود را داشتند انتخاب شدند. یافته‌ها براساس هفت مرحله فراقوم‌نگاری تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته ها در تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها، ۲ محتوای اصلی بازی کودکان‌ترومادیده شناسایی شد: آسیب‌پذیری در برابر تروما و حل‌و فصل تروما.
نتیجه گیری کودکانی که تروما را تجربه کرده‌اند، با بازآفرینی ترومایشان در خلال بازی و همچنین نمایش احساس ترس و ناامنی، آسیب‌پذیری‌شان را در برابر تروما نشان دادند. درعین‌حال فضای امن بازی به کودکان این امکان را می‌داد تا به شکل نمادین ترومایشان را حل کنند. کودکان از طریق مبارزه مستقیم با نماد تهدید و خنثی‌سازی تهدید، وارد‌کردن قدرت‌های برتر و بازگشت به زندگی عادی، به شکل نمادین بر ترومایشان مسلط شدند.
