چکیده
هدف: در این پژوهش تأثیر کاربرد روشهای موسیقی درمانی و تنآرامی بر میزان اضطراب بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه قلبی بررسی شده است.
روش: آزمودنیهای پژوهش را ۹۰ بیمار بستری در یکی از بیمارستانهای آموزشی شهر تهران تشکیل داده‌اند که به تصادف در سه گروه موسیقی، تنآرامی و گواه جای داده شده‌اند. برای گرد‌آوری داده‌ها یک پرسشنامه مربوط به ویژگیهای جمعیت‌شناختی و پرسشنامه اسپیل‌برگر به کار برده شد. در این پژوهش برای گروه موسیقی، نوار موسیقی بدون کلام ایرانی و برای گروه تنآرامی نوار تنآرامی به کمک ضبط‌صوت دارای گوشی به مدت ۳۰ دقیقه پخش گردید. پیش از پخش نوار و پس از آن در دو گروه موسیقی و تنآرامی و هم‌چنین در گروه گواه پرسشنامه اضطراب اسپیل‌برگر تکمیل شد و برای تعیین اثربخشی نوار موسیقی و نوار تنآرامی، تفاوت نمرات اضطراب پیش از مداخله و پس از آن، محاسبه گردید.
یافته‌ها : یافته‌ها نشان داد که هر دو روش موسیقی‌درمانی و تنآرامی سبب کاهش معنی‌دار اضطراب آزمودنیهای پژوهش گردیده است. در حالیکه میزان اضطراب آزمودنیهای گروه گواه در ارزیابی پس‌آزمون کاهش نیافته بود.
نتیجه: گوش‌کردن به نوار موسیقی و نوار تنآرامی باعث کاهش اضطراب بیماران می‌شود.
