چکیده

هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع اختلال خواندن در دانش‌آموزان شهرستان شهرضا انجام شد.

روش: ۱۲۰۰ نفر دانش‌آموز پسر و دختر دبستانی که به‌ روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی (هر پایه ۳۰۰ نفر)، انتخاب شده بودند به‌کمک آزمون هوشی ریون رنگی کودکان وآزمون تشخیصی سطح خواندن بررسی شدند. داده‌ها به کمک روش‌های آمار توصیفی، آزمون ناپارامتریک، خی‌دو و آزمون V کرامر تحلیل گردیدند.

یافته‌ها: این بررسی نشان داد که بیشترین میزان شیوع اختلال خواندن در دانش‌آموزان پسر پایه دوم (۸/۱۰%) و کمترین میزان شیوع در دانش‌آموزان دختر پایه پنجم (۸/۲%) بوده است. دانش‌آموزان پسر در پایه دوم روستایی با ۳/۱۱% ابتلا به اختلال خواندن بیشترین میزان شیوع و دانش‌آموزان پنجم دختر شهری با ۷/۳% کمترین میزان شیوع را داشتند. این ارقام در دانش‌آموزان پایه دوم ۴/۱۰% و در دانش‌آموزان پایه پنجم، ۳/۴% بود. میانگین میزان شیوع اختلال خواندن در کل دانش‌آموزان (شهر و روستا) ۸/۶% بود. هم‌چنین تفاوت میان شیوع اختلال خواندن در دانش‌آموزان پسر و دختر، در دانش‌آموزان شهر و روستا و در پایه‌های تحصیلی مختلف از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۵/۰p< ).

نتیجه‌گیری: اختلال خواندن در دانش‌آموزان پسر بیش از دانش‌آموزان دختر و در دانش‌آموزان روستایی بیش ازدانش‌آموزان شهری است. در مجموع اختلال خواندن در این جامعه شایع است.