چکیده

هدف:  هدف پژوهش حاضر تعیین همبودی اختلالهای شخصیت با اختلالهای روانی نیازمند توجه بالینی است.

روش: در این پژوهش ۲۰۳ نفر (۱۲۴ مرد و ۷۹ زن) که  از میان بیماران بستری در بخشهای روانپزشکی مرکز آموزشی ـ درمانی فارابی کرمانشاه  به روش نمونه‏گیری در دسترس برگزیده شده و به کمک یک فهرست وارسی علائم و نشانه‏های روانپزشکی بر پایه ضوابط تشخیصی DSM-IV مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‏ها: نتایج نشان داد که ۵/۶۷% بیماران مورد بررسی دچار اختلال شخصیت هستند. در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا، اختلال شخصیت اسکیزوئید (۸/۲۵%)، در بیماران روانپریش، اختلال شخصیت پارانوئید (۳/۴۸%)، در بیماران دوقطبی، اختلال شخصیت خودشیفته (۳۸%)، در بیماران دچار افسردگی اساسی، اختلال شخصیت مرزی (۲/۶۱%) و در بیماران وابسته به مواد، اختلال شخصیت ضد اجتماعی (۵/۲۹%) از شایعترین اختلالها بوده‏اند. همچنین در این بررسی میزان شیوع اختلالهای شخصیت در زنان، افراد سنین پایین، باسوادان، بیکاران، فرزندان سوم و بالا‏تر، بیماران دارای والدین خویشاوند، بیمارانی که خود یا اعضای خانواده‏شان دارای پیشینه بیماری روانی بوده‏اند و در طبقه‏های اقتصادی ـ اجتماعی بالا‏تر، بیش از سایرین بود.