دكتر ابراهیم عبدالهیان، دكتر شفق یزدانی فارابی، دكتر رضا امیری مقدم،
دوره ۷، شماره ۴ - ( بهار ۱۳۸۱ )
چکیده
چکیده
هدف: این پژوهش به منظور بررسی میزان شیوع افسردگی در دانش آموزان دبستانی شهر مشهد انجام شده است.
روش: در این بررسی۲۰۷۱ نفر (۱۰۴۹ پسر، ۱۰۲۲ دختر)، کودکان کلاسهای چهارم و پنجم (۱۲-۱۰ ساله) در سال تحصیلی ۱۳۷۹ـ۱۳۷۸ با بهرهگیری از آزمون CDI در مناطق هفتگانه آموزش و پرورش شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفتند، که به شیوه نمونهگیری خوشهای – تصادفی انتخاب شده بودند. تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش به کمک آزمونهای ناپارامتریک به روش کلموگروف – اسمیرنوف و روش مان ویتنی – ویلکاکسون و کروسکال والیس و همچنین ضرایب همبستگی خطی انجام شد.
یافتهها: این بررسی نشان داد که فراوانی افسردگی با خط برش ۲۰ در این شهر، ۳/۱۰% بود و میزان شیوع افسردگی در دختران بیشتر از پسران بود (دختران ۱/۱۳%، پسران ۶/۷%). همچنین متغیرهایی چون طلاق والدین، تغییر محل سکونت، تغییر مدرسه، سطح اجتماعی – اقتصادی خانواده، تعداد افراد خانواده، سابقه بیماری عصبی ـ روانی در خانواده، فوت بستگان، در بروز افسردگی کودکان مؤثر نشان داده شد.
نتیجه: نتایج گویای آن است که در برنامههای پیشگیری باید کودکان به عنوان گروه هدف مورد توجه قرار گیرند. افزون بر این بکارگیری آزمونهای غربالگری در شناسایی کودکان افسرده به مسئولین درمانی کمک میکند تا در پیشگیری ثانویه نیز نقش مؤثرتری داشته باشند.
