مقاله علمی کوتاه

چکیده

مقدمه:�هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی نگرش ارتباطی کودکان عادی و لکنتی بوده است.

روش:�بررسی حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است. آزمودنی‌های عادی (۳۱۲ نفر) به‌ روش نمونه‌گیری خوشه‌ای- تصادفی از مدارس ابتدایی و راهنمایی دخترانه و پسرانه‌ی مناطق ۳, ۴, ۶, ۹ و ۱۶ آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. آزمودنی‌های لکنتی همه‌ی دانش‌آموزان لکنتی بودند (۴۸ نفر) که در همان مدارس تحصیل می‌کردند. سن آزمودنی‌های پژوهش ۱۵-۸ سال بود. نگرش ارتباطی دانش‌آموزان به‌کمک آزمون نگرش ارتباطی (CAT) سنجیده شد.

یافته‌ها:�یافته‌ها نشان دادند که نمره‌های دو گروه از نظر نگرش ارتباطی تفاوت معنی‌دار دارند و افراد لکنتی بیش از افراد عادی دارای نگرش ارتباطی منفی هستند. در هر گروه، گروه‌های سنی مختلف تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نشان ندادند.

نتیجه‌گیری:�نگرش ارتباطی افراد لکنتی منفی‌تر از افراد عادی است.