هدف: اختلال افسردگی یکی از شایعترین اختلالهای روانپزشکی و از علل شایع ناتوانی‏ها و مرگ زودرس است. این‏ اختلال همچنین باعث افزایش هزینه‏های اقتصادی تحمیل شده به فرد و جامعه می‏گردد. هدف از اجرای این بررسی مقایسه‏ هزینه‏های مستقیم و غیر مستقیم بیماری در افراد افسرده با جمیعت کلی، دفعات مراجعه به پزشک، دفعات انجام‏ بررسی‏های پاراکلینیک و روزهای غیبت از محل کار یا تحصیل در مدت یکسال می‏باشد. روش: ۱۰۰ بیمار افسرده (۶۷% زن و ۳۳% مرد) و ۱۰۰ نفر غیر افسرده (۶۶% زن ۳۴% مرد) که از نظر سن، میزان تحصیلات و وضیعت شغلی مشابه بودند به کمک یک پرسشنامه جمیعت شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. داده‏های پژوهش به کمک شیوه‏های آمار توصیفی و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها: یافته‏های پژوهش نشان داد که دو گروه از نظر شمار مراجعه‏های پزشکی‏ (غیر از مراجعه‏های روانپزشکی)، شمار بررسی‏های آزمایشگاهی و روزهای غیبت از محل کار و تحصیل تفاوت معنی داری‏ با یکدیگر داشتند.

چکیده

هدف: هدف این پژوهش بررسی نشانگان اختلال استرس پس‌از سانحه و همبودی افسردگی، اضطراب، خشم و تجزیه با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بر اساس تفاوت جنسیتی در دو گروه نوجوانان دختر و پسر زلزله­زده شهر بم و مقایسه آن با نوجوانان بهنجار شهر تهران بود. روش: ۱۰۰۰ دانش­آموز ۱۱ تا ۱۶ ساله شهر بم (۳۰۰ پسر و ۷۰۰ دختر) با نمونه‌گیری خوشه­ای چندمرحله­ای در دو مقطع تحصیلی به‌عنوان گروه آزمایش، و ۳۰۴۲ دانش­آموز ۱۱ تا ۱۶ ساله شهر تهران به‌عنوان گروه ملاک مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ها با دو ابزار سیاهه مقیاس رویداد آسیب­زا برای کودکان (فرم A) و مقیاس نشانگان استرس پس از سانحه (فرم مصاحبه) گردآوری و به روش­های همبستگی، tمستقل، مجذور کای دو متغیره (^۲χ) و کروسکال والیس تحلیل شدند. یافته­ها: نوجوانانی که رویداد آسیب­زا را تجربه کرده بودند، بیش از نوجوانان بهنجار، نشانگان افسردگی، اضطراب، استرس پس‌آسیبی، خشم و تجزیه را گزارش کردند (۰۱/۰p≤). در گروه مبتلایان به PTSD، دختران همه نشانه‌های PTSD را به استثنای نشانه­های خشم، بیش از پسران  گزارش کردند، اما فراوانی نشانه­های PTSD در حد بیمارگونه (۶۵T≥) در پسران بیش از دختران بود، هرچند این تفاوت معنی‌دار نبود. فراوانی PTSD در گروه آزمایش ۲۰% بود. نتیجه‌گیری:  همبودی بالایی بین نشانگان اختلال استرس پس‌آسیبی با سایر نشانگان وجود دارد که می‌تواند منجر به گزارش بالای فراوانی اختلال استرس پس از سانحه شود.گر چه آسیب­پذیری روانی در پسران بیش از دختران بود، ولی به نظر می­رسد انتظارات نقش جنسیتی در ابراز هیجانات عاطفی و نحوه بیان نشانگان روانی در این مسأله نقش داشته باشد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، پاسخ­گویی به این پرسش بود که آیا راهبردهای گوناگون شکرگزاری می­تواند عاطفه مثبت، شادکامی و خوش­بینی را در ایرانیانی که عاطفه مثبت پایینی دارند، فزونی بخشد؟ روش: در پژوهش شبه­تجربی حاضر، با کاربرد طرح پیش­آزمون- پس‌آزمون، ابتدا ۶۳۶ آزمودنی از دانشگاه­های شاهد، ولی­عصر (عج) و علم و فرهنگ با روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب و سپس از میان آنان بر پایه نمره برش عاطفه مثبت پایین، ۹۶ آزمودنی برگزیده شد، که در نهایت بر پایه رضایت به شرکت در پژوهش، ۶۲ آزمودنیِ باقی‌مانده به­طور تصادفی در هفت گروه (راهبردهای شاکرانه و خنثی مربوط به سه الگوی امونس، سلیگمن و کلامی- عملی و یک گروه کنترل) جایگزین شدند و دستورالعمل­های جداگانه­ را در پاکت­های مخصوص به خود دریافت کردند. داده­ها با مقیاس عواطف مثبت و منفی (PANAS)، پرسش­نامه شادکامی آکسفورد (OHQ) و آزمون جهت­گیری زندگی (LOT) گردآوری شد. پس از اُفت آزمودنی­ها، داده­های مربوط به ۵۰ آزمودنی با روش­های آماری کروسکال­والیس و U من­ویتنی تحلیل شدند. یافته­ها: یافته­ها نشان­گر افزایش عاطفه مثبت در اثر راهبردهای شکرگزاری سلیگمن و کلامی- عملی (۰۲/۰=p) و افزایش شادکامی (۰۴/۰=p) در اثر هر سه راهبرد شاکرانه امونس، سلیگمن و کلامی- عملی بود. نتیجه‌گیری: یافته­های پژوهش حاضر بیان­گر تأثیر به­کارگیری راهبردهای شکرگزاری بر گسترش عاطفه مثبت و شادکامی است.

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی رابطه بین سازه کلی تنظیم هیجان و هریک از مؤلفه‌های آن با رضایت زناشویی انجام پذیرفت. ارزیابی نقش تعدیل‌کنندگی جنسیت در رابطه بین تنظیم هیجان و رضایت زناشویی از دیگر مقاصد این پژوهش بود.
مواد و روش ها: طرح این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. ۱۵۶ زوج ساکن شهر تهران در سال ۱۳۹۶ با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان با پاسخ‌گویی به مقیاس‌ دشواری در تنظیم هیجان و مقیاس سازگاری زوجی، توانایی تنظیم هیجان و میزان رضایت زناشویی خود را درجه‌بندی کردند. به‌ منظور ارزیابی تأثیرات بین‌فردی، تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل وابستگی متقابل عامل‌ ـ شریک صورت گرفت. 
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که هم در زنان و هم در مردان، توانایی کلی تنظیم هیجان پیش‌بینی‌کننده رضایت خود فرد و همسر او از رابطه است. نمرات زنان در هر شش مؤلفه تنظیم هیجان و نمرات مردان در همه مؤلفه‌ها به استثنای آگاهی از هیجانات، پیش‌بینی‌کننده رضایت زناشویی خود آن‌ها بود. در مردان مؤلفه‌های پذیرش هیجانات، توانایی رفتار هدفمند، کنترل تکانه و دسترسی به راهبردهای تنظیم هیجان با رضایت زناشویی همسر ارتباط داشت. در زنان مؤلفه‌های کنترل تکانه، دسترسی به راهبردهای تنظیم هیجان و درک واضح هیجانات، پیش‌بینی‌کننده رضایت زناشویی همسر بود. تحلیل انجام‌شده، نقش تعدیل‌کنندگی جنسیت را در رابطه بین تنظیم هیجان و رضایت زناشویی تأیید نکرد.
نتیجه گیری: یافته‌ها مؤید اهمیت تمرکز بر تنظیم هیجان و مؤلفه‌های آن در ارزیابی و درمان مشکلات زوجی است. همچنین به منظور درک بهتر پدیده‌های بین‌فردی، استفاده از روش‌های تحلیل آماری زوجی توصیه می‌شود.