غلامرضا رجبی، قاسم خشنود، منصور سودانی، رضا خجسته‌مهر،
دوره ۲۶، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۹ )
چکیده
اهداف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر بازسازی عاطفی بر افزایش اعتماد در روابط نزدیک و رضایت زناشویی در زوجین با ازدواج مجدد و تجربه طلاق انجام گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه آزمایشی موردی از نوع طرح‌های خط پایه چندگانه ناهم‌زمان است. سه زوج از میان زوج‌های آشفته با ازدواج مجدد و تجربه طلاق مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره خصوصی و دولتی شهر اهواز، براساس ملاک‌های ورود و خروج و نقطه برش ۲۲ در مقیاس رضایت زناشویی به روش نمونه‌گیری هدفمند در بازه زمانی ماه‌های مهر، آبان و آذر سال ۱۳۹۷ انتخاب شدند و در هشت جلسه ۹۰دقیقه‌ای یک‌بار در هفته در زوج‌درمانی مبتنی بر بازسازی عاطفی شرکت کردند. سه زوج در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری پرسش‌نامه اعتماد در روابط نزدیک (۱۹۸۵) و مقیاس رضایت زناشویی (۲۰۱۰) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل دیداری (رسم نمودار)، شاخص تغییر پایا، فرمول درصد بهبودی (درصد افزایش) و مقایسه هنجاری انجام گرفت.
یافته ها: نتایج با استفاده از روش‌های تحلیل دیداری (رسم نمودار)، شاخص تغییر پایا، فرمول درصد بهبودی (درصد افزایش) و مقایسه هنجاری نشان داد که زوج‌درمانی مبتنی بر بازسازی عاطفی باعث افزایش اعتماد در روابط نزدیک و رضایت زناشویی در مراحل درمان و پیگیری شده است.
نتیجه گیری: زوج‌درمانی مبتنی بر بازسازی عاطفی به دلیل توجه ویژه به روابط گذشته زوجین و افزایش بینش زوجین در زمینه علل رشدی پریشانی رابطه می‌تواند موجب افزایش اعتماد در روابط نزدیک و رضایت زناشویی در زوجین با ازدواج مجدد دارای تجربه طلاق شود.
