هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان فراوانی اختلال‌های خواب در کودکان مدارس ابتدایی شهرستان تهران بود.

روش:  برای انجام یک بررسی توصیفی- مقطعی یک پرسش‌نامه که دارای اطلاعاتی در زمینه‌ی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی کودک، ساختار خانواده و رفتارهای خواب بود توسط والدین ۶۹۲ کودک در مدارس ابتدایی شهر تهران تکمیل شد. داده‌های پژوهش به‌کمک روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آماری t و خی‌دو تحلیل گردید.

یافته‌ها: اختلال‌های خواب در ۶/۴۱% کودکان مدارس ابتدایی گزارش شد. شایع‌ترین اختلال در این زمینه مقاومت در رفتن به بستر (۷/۲۰%) بود. شب‌ادراری تنها اختلال خوابی بود که در پسران فراوانی بیشتری داشت. در کودکان مادران خانه‌دار، اختلال خواب بیشتراز کودکان مادران شاغل گزارش گردید. فراوانی نابهنجاری خواب در کودکانی که پدرانشان تحصیلات دانشگاهی داشتند، کمتر بود. تحصیلات دانشگاهی مادر با فراوانی کمتر اختلال وحشت خواب و کابوس‌های شبانه همراه بود. داشتن رختخواب مشترک، ترس و نگرانی پیش از خواب و نداشتن زمان مشخص برای خواب با اختلال‌های خواب بیشتر همراه بود. 

نتیجه: اختلا‌ل‌های خواب در کودکان مدارس ابتدایی تهران شایع است. شایع‌ترین اختلال مقاومت در رفتن به بستر بود که با نداشتن برنامه‌ی مشخص برای خواب بیشترین رابطه را داشت.

مقدمه:�از آن‌جا که اختلال فوبیای جنسی می‌تواند مشکلات بی‌شماری را برای زنان و شوهران آنها به همراه داشته باشد، در این پژوهش کارایی درمان شناختی- رفتاری، دارو درمانی و ترکیب آنها در درمان زنان مبتلا به این اختلال مقایسه شد.

مواد و روش‌کار:�این بررسی از نوع آزمایشی بود و در آن ۱۳ زن مبتلا به اختلال فوبیای جنسی به‌طور تصادفی در سه گروه گمارده شدند: ۱- درمان با روش‌های  شناختی- رفتاری (پنج نفر)، ۲- درمان با فلوکستین  (سه نفر)، ۳- درمان ترکیبی (روش‌های شناختی- رفتاری و فلوکستین، پنج نفر). در این پژوهش همه آزمودنی‌ها پیش از درمان و پس از آن با کمک پرسش‌نامه‌های سنجش کنش جنسی، باورهای غیرمنطقی و مقیاس خودسنجی اضطراب جنسی ارزیابی شدند. برای تحلیل داده‌ها آزمون t ، تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون شفه به‌کار برده شد.

یافته‌ها:�نتایج نشان دادند که درمان ترکیبی و درمان شناختی- رفتاری در کاهش شناخت‌های ناسازگارانه، باورهای غیرمنطقی و شدت اضطراب جنسی تأثیر دارد، اما درمان با فلوکستین به تنهایی مؤثر نیست.

نتیجه‌گیری:�درمان ترکیبی مؤثرتر از فلوکستین به تنهایی است، اما تفاوت چشم‌گیری در مقایسه با درمان شناختی- رفتاری ندارد. از این رو، بهبود آزمودنی‌ها احتمالاً مربوط به اثر درمان شناختی- رفتاری به تنهایی بوده است.