هدف: این پژوهش به بررسی ویژگی­های روان­سنجی مقیاس احساس تنهایی کودک در دانش‌آموزان می­پردازد. روش­: جامعه آماری شامل دانش­آموزان ابتدایی دختر شهر کرمان (۹۳-۹۲) است که از میان آن­ها ۳۲۰ نفر با روش نمونه­گیری تصادفی چند­مرحله­ای خوشه­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها مقیاس احساس تنهایی به دانش­آموزان و پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک به مادرانشان جهت پاسخ  گویی داده شد. برای تحلیل داده­ها از آلفای کرونباخ، همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، همبستگی دو نیمه کردن وبازآزمایی استفاده شد. یافته­ها: علاوه بر روایی صوری، مقیاس احساس تنهایی از همسانی درونی بالایی (۸۳/۰)برخوردار است و همبستگی­های ماده-کل نشان داد، تمام ماده­ها با نمره کل، همبستگی قابل قبولی دارند (۵۷/۰-۲۰/۰). اعتبار مقیاس از طریق دو نیمه کردن آزمون۷۳/۰ و روش بازآزمایی برابر با ۷۶/۰بود. روایی همزمان این مقیاس به­واسطه همبستگی متوسط (۲۵/۰-۱۸/۰) آن با اکثر زیر مقیاس­های درونی سازی شده سیاهه رفتاری کودک تأیید شد و احساس تنهایی پیش­بینی­کننده زیر­مقیاس­های سیاهه رفتاری کودک بود. نتیجه­گیری: مقیاس احساس تنهایی کودک در جامعه دانش­آموزان دختر دوره دبستان شهر کرمان دارای روایی و پایایی مناسبی است.