هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وجود هراس­اجتماعی و ارتباط آن با ویژگی­های جمعیت­شناختی در افراد بزرگ‎سال دارای لکنت انجام شد. روش: پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر، به صورت مقطعی بر روی ۳۰ فرد بزر‎گسال (۲۵ نفر مرد؛ ۵ نفر زن) دارای لکنت، بالای ۱۸ سال (میانگین سنی ۲۷ سال) و تحصیلات دیپلم و بالاتر انجام­ شده است. وجود لکنت و تعیین شدت آن توسط "ابزار شدت لکنت- ویرایش سوم"  و سطح هراس اجتماعی با "پرسشنامه هراس­اجتماعی" ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده­ها توسط نرم­افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌‌های اسپیرمن، من­ویتنی و کروسکال- والیس انجام گرفت. یافته­ها: تحلیل داده­ها نشان­داد که ۲۶ در صد از بزرگسالان (۸ نفر از ۳۰ نفر)، میزان هراس­اجتماعی بالایی دارند. بین سطح هراس­اجتماعی و سن ارتباط معناداری وجود نداشت (۶۹۶/۰= p و ۰۷۵/۰= r). میزان هراس­اجتماعی در شرکت­کننده­های زن و مرد و گروه­های تحصیلی مختلف، تفاوت معنادار نداشت (۱۴۸/۰= p و ۳۵۷/۰= r). نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر در افراد بزرگسال دارای لکنت، میزان هراس اجتماعی با ویژگی‌های جمعیت‌شناختی نظیر سن، جنس و تحصیلات ارتباط معناداری ندارد.