مقاله علمی کوتاه

هدف: از آن‌جا که کیفیت زندگی، احساس خوشبختی و رضایت از زندگی به‌عنوان شاخص‌های سلامت عمومی ‌و بهداشت روان به‌شمار می‌روند، در این پژوهش کیفیت زندگی و رابطه آن با عزت‌نفس دانشجویان بررسی شده است.

روش: بررسی حاضر از نوع پیمایشی است و در آن۲۰۰ دانشجوی دانشگاه اصفهان (۱۰۰ دختر و ۱۰۰ پسر) بررسی شده‌اند. برای سنجش کیفیت زندگی از شاخص کیفیت زندگی میسوآلاوویتاس MVQOLI)) و برای سنجش عزت‌نفس از پرسش‌نامه عزت‌نفس رابسون بهره گرفته شده است. داده‌ها به‌کمک آزمون آماری t ، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش گویای آن هستند که رابطه معنی‌داری میان عزت‌نفس وکیفیت زندگی وجود داشته (۴۸/۰=r)، اما تفاوت معنی‌داری درکیفیت زندگی دانشجویان پسر و دختر دانشگاه اصفهان وجود نداشته است. هم‌چنین با آن‌که رابطه ‌معنی‌دارآماری بین هرکدام از پنج مؤلفه کیفیت زندگی به‌طور جداگانه و عزت‌نفس وجود داشته، لیکن تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان مؤلفه‌های پنجگانه کیفیت زندگی، سه مؤلفه روابط بین‌فردی، ماوراءالطبیعه (معنویت) و کارکرد (عملکرد) دارای بیشترین توان پیش‌بینی عزت‌نفس می‌باشند.

نتیجه‌گیری: بین ارزیابی کیفیت زندگی دانشجویان از زندگی خود و عزت نفس آنان ارتباط وجود دارد.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس شخص با حساسیت پردازش حسی بالا(HSPSS) در بافت ‌فرهنگی  و جامعه ایرانی در ارتباط با شاخص‌های آسیب‌شناسی روان‌شناختی است.

روش: ۳۷۲ دانشجوی پسر مقطع کارشناسی در دو دانشگاه شهید بهشتی و شاهد تهران که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای- تصادفی انتخاب شده بودند، به‌کمک HSPSS و پرسش‌نامه‌های�افسردگی بک (BDI) و اضطراب خصیصه- حالت اشپیلبرگر (STAI) ارزیابی شدند. تحلیل داده‌ها به‌کمک آزمون همبستگی، تحلیل عاملی اکتشافی و  رگرسیون چندمتغیره انجام شد.

یافته‌ها: یافته‌ها در تأیید ساختار سه مؤلفه به آسانی برانگیخته‌شدن (EOE)، آستانه حسی پایین (LST) و حساسیت حسی زیباشناختی غنی‌شده (EASS) بودند. این بررسی نشان داد که حساسیت پردازش حسی با شاخص‌های آسیب‌شناسی روان‌شناختی درارتباط است. بعد EOE و LST به‌طور انتخابی با اضطراب و افسردگی همبسته بودند.

نتیجه‌گیری: حساسیت حسی زیباشناختی غنی‌شده به‌طور معکوس اضطراب و افسردگی را پیش‌بینی می‌کند؛ که بیانگر نقش محافظت‌کننده بعد حساسیت حسی زیباشناختی غنی‌شده است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اضطراب رایانه در دانشجویان و رابطه آن با کارآمدی رایانه در دانشگاه اراک انجام شد.

روش: این بررسی از نوع توصیفی- پیمایشی است و در آن ۳۷۰ آزمودنی (۱۲۳ مرد، ۲۱۸ زن) که به شیوه خوشه‌ای- تصادفی از رشته‌های مختلف دانشگاه اراک انتخاب شده بودند، ارزیابی شدند. داده‌ها به‌کمک مقیاس رتبه‌بندی اضطراب رایانه و مقیاس کارآمدی رایانه گردآوری شد. برای تحلیل داده‌ها روش‌های آمار توصیفی، آزمون رگرسیون آماری، همبستگی پیرسون و آزمون t به‌کار برده شد.

یافته‌ها: دانشجویان دانشگاه اراک از اضطراب رایانه‌  بالاتر از حد خفیف برخوردار بودند. بین کارآمدی رایانه‌ای و اضطراب رایانه رابطه معنی‌دار  به‌دست آمد (۰۱/۰p<) و از متغیرهای فردی (جنسیت، رشته تحصیلی، معدل) تنها مؤلفه رشته تحصیلی در پیش‌بینی متغیر ملاک (اضطراب رایانه) تأثیر معنی‌داری داشت (۰۰۱/۰p<). هم‌چنین بررسی تفاوت میانگین نمرات اضطراب رایانه دختران و پسران تفاوت معنی‌داری را نشان نداد، اما در متغیر کارآمدی رایانه ‌این تفاوت در سطح ۰۰۱/۰p<  معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: اضطراب رایانه در دانشجویان دانشگاه اراک بالا است. لزوم توجه و اقدامات لازم در زمینه کاهش اضطراب رایانه در دانشجویان ضروری می‌نماید.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامه طرحواره یانگ در جمعیت غیربالینی انجام شده است.

روش: در یک بررسی توصیفی- مقطعی ۳۷ دانشجوی پسر دوره کارشناسی دانشکده‌های مختلف دانشگاه‌های شهید بهشتی و شاهد تهران که به روش طبقه‌ای- تصادفی و به نسبت دانشجویان دو دانشگاه و دانشکده‌ها نمونه‌گیری شده بودند، به پرسش‌های پرسش‌نامه طرحواره یانگ (YSQ-SF) پاسخ دادند. داده‌‌ها به کمک روش‌های آماری ضریب همبستگی و تحلیل واریانس، تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل عاملی، هفده عامل را به این صورت آشکار ساختند: هفت مقیاس کامل، سه مقیاس با چهار ماده، دو مقیاس با سه ماده و یک مقیاس با دو ماده. هم‌چنین، دو مقیاس اصلی YSQ-SF به‌صورت یک عامل با هم ادغام شدند. یافته‌ها، مقیاس‌های قابل تفسیری را برای همه پانزده خرده‌مقیاس طرحواره مطرح شده توسط یانگ به‌بارآوردند. این پانزده خرده‌مقیاس ثبات درونی خوبی را نشان دادند. تحلیل مؤلفه اصلی رده بالاتر، سه عامل رده بالاتر را در راستای یافته‌های پیشین نشان داد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این بررسی با یافته‌های پیشین که مبتنی بر نسخه‌های انگلیسی، فرانسوی و هلندی YSQ-SF ساخته شده بودند، هماهنگ بوده و از روایی بین فرهنگی این پرسش‌نامه حمایت می‌کنند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی نگرش دانش‌آموزان نوجوان تبریزی به مواد مخدر، رفتارهای پرخطر و افراد مورد تعامل آنها انجام شد. روش: در یک پژوهش توصیفی- مقطعی ۵۰۰ دانش‌آموز راهنمایی و دبیرستانی شهر تبریز که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای- تصادفی انتخاب شده بودند به‌کمک یک پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و نگرشی بررسی شدند. داده‌ها به‌کمک آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته‌ها: ۹۲ درصد دانش‌آموزان مصرف مواد مخدر را مردود دانستند و ۱۰% بر این باور بودند که مواد مخدر در شادابی فرد تأثیر مثبت دارد. ۲۷% کنجکاوی را عاملی برای گرایش به مصرف این مواد دانستند. ۴% دانش‌آموزان رفت وآمد به جاهای پرخطر از نظر مواد مخدر را گزارش کردند. دانش‌آموزان درباره مواد مخدر بیشتر به‌ترتیب با دوستان، اعضای خانواده و سپس آموزگاران گفتگو کرده‌اند و ۹% آنها دوستان خود را به والدین خود معرفی نمی‌کنند. ضریب همبستگی پیرسون بین سن (۰۰۴/۰p<)، شمار اعضای خانواده (۰۵/۰p<) و رتبه تولد (۰۵/۰p<) با مجموع امتیاز نگرش و رفتارهای مطلوب رابطه مثبت و معنی‌دار نشان داد.  ارتباط بین رفتارهای مطلوب و معدل دانش‌آموز به سطح معنی‌داری نزدیک بود.�نتیجه‌گیری:�طراحی و اجرای مداخلات مبتنی بر پیش‌گیری از سوی گروه هم‌سال با همکاری پدران  و مادران در مدرسه و خانواده ضروری است.

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی میزان شیوع علایم اختلال‌های روانی- رفتاری در جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله استان مرکزی انجام شد. روش: این بررسی از نوع توصیفی- مقطعی است و در آن ۱۸۰۰ نفر (۹۰۷ مرد و ۸۹۳ زن) از ده شهرستان استان مرکزی به‌صورت تصادفی- طبقه‌ای- نسبتی نمونه‌گیری و به‌کمک فهرست تجدیدنظرشده علایم نود سؤالی (SCL-۹۰-R) ارزیابی شدند. تحلیل داده‌ها با بهره‌گیری از روش‌های آمار توصیفی، آزمون t  و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته‌ها: ۳/۲۱% افراد (۷/۲۶% زنان و ۰/۱۶% مردان) دست‌کم از علایم یک اختلال روانی رنج می‌بردند. زن بودن (۰۱/۰p<) و تأهل (۰۱/۰p<) با میزان شیوع بیشتر اختلال‌های روانی رابطه معنی‌دار داشتند. نمره ضریب کلی علایم مرضی در افراد بی‌کار بیشتر از شاغلین و در افرادی که والدین آنها از هم جدا شده‌اند، بالاتر از افرادی بود که با هر دو والد زندگی می‌‌کردند. نتیجه‌گیری: اختلال‌های روانی- رفتاری در بین جوانان استان مرکزی شایع است.

چکیده

هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطه انواع پرخاشگری شخصیتی در نظریه کارن هورنای (بدخواهانه، قدرت‌خواهانه و مخاطره‌جویانه) با رفتارهای منفی (خطاها و تخلف‌ها) و مثبت رانندگی و شمار سوانح بود. روش: برای این منظور، ۲۶۳ نفر راننده که دارای گواهینامه پایه دوم همگانی و داوطلب شرکت در پژوهش بودند، انتخاب شده و از آنها خواسته شد به پرسش‌نامه رفتارهای رانندگی منفی و مثبت (NPDBQ) و پرسش‌نامه سه بعدی هورنای- کولیج (HCTI) پاسخ دهند. هم‌چنین از آنها پرسیده شد که در پنج سال گذشته چندبار دچار سانحه رانندگی (که خود آنها مقصر بوده‌اند) شده‌اند. یافته‌ها: تحلیل رگرسیون چندگانه و ماتریس همبستگی نشان داد که هر سه نوع پرخاشگری با تخلف‌ها و خطاهای رانندگی رابطه مثبت و معنی‌دار و با رفتارهای مثبت رانندگی رابطه منفی معنی‌داری دارند (۰۵/۰p<). بین سه نوع پرخاشگری با شمار سوانح رانندگی رابطه معنی‌داری به‌دست نیامد، ولی جنسیت با شمار سوانح همبستگی داشت (۰۵/۰p<).�نتیجه‌گیری: پرخاشگری، با توجه به نقش متغیر جنسیت، عامل مهمی‌ در پیش‌بینی رفتارهای رانندگی و سوانح است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی آسیب­های حافظه ­کاری در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. روش:  بیست و پنج بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی که بر پایه ملاک‌های تشخیصی DSM-IV دچار این اختلال تشخیص داده شدند، با ۲۵ نفر گروه گواه بهنجار از نظر جنس، سن و میزان تحصیلات همتاسازی شدند. هر دو گروه سیاهه افسردگی بک را تکمیل نموده و برای بررسی عملکرد حافظه ­کاری آنها، دو مقیاس «فراخنای حافظه ارقام وکسلر بزرگسالان» و «آزمون گام به گام جمع بندی توالی شنیداری» (PASAT) به‌کار برده شد. یافته‌ها: آزمون t  برای گروه‌های مستقل، نشان داد که عملکرد آزمودنی‌های افسرده در هر دو آزمون حافظه ضعـیف­تر از عملـکرد گروه گواه است (۰۰۱/۰p<). ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد که بین عملکرد در آزمون‌های حافظه ­کاری و میزان افسردگی همبستگی منفی معنی­دار وجود دارد (۰۰۱/۰p<). نتیجه­گیری: افسردگی با تخریب در عملکرد حافظه ­کاری همراه است و با افزایش شدت نشانه‌های افسردگی، میزان تخریب نیز افزایش می­یابد. 

هدف: پدیده درآمیختگی افکار از مفاهیم مهم نظریه فراشناختی در زمینه اختلال وسواسی- اجباری می باشد. در پژوهش حاضر ویژگی‌های روان‌سنجی «آزمون درآمیختگی افکار» بر روی دانشجویان دانشگاه اصفهان سنجیده شد. روش: پس از ترجمه نسخه اصلی، فرم نهایی بر روی ۱۳۰ نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه اصفهان اجرا شد. برای سنجش پایایی آزمون از روش‌های همسانی درونی (آلفای کرونباخ و ضریب دونیمه‌سازی) بهره گرفته شد و تعیین روایی آزمون به روش روایی همگرا، روایی تشخیصی و تحلیل عوامل انجام شد. یافته‌ها: تحلیل پایایی همسانی درونی، ضریب آلفا را برای عامل کلی ۸۷/۰، و برای عامل اول، دوم، سوم و دونیمه‌سازی به‌ترتیب، ۷۷/۰، ۸۲/۰، ۸۰/۰و ۷۳/۰ نشان داد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره (مانووا) برای بررسی روایی تشخیصی میان دو گروه بیمار و عادی، نشان داد که دو گروه از لحاظ عامل کلی و خرده‌مقیاس‌های آن با هم تفاوت معنی‌دار دارند (۰۰۱/۰p<). داده‌های روایی همگرا ضریب همبستگی بین آزمون درآمیختگی افکار و پرسش‌نامه درآمیختگی فکر-کنش را ۶۵/۰ نشان داد. تحلیل عاملی تأییدی با چرخش واریماکس نیز سه عامل درآمیختگی فکر-کنش، درآمیختگی فکر - شئ و درآمیختگی فکر- رویداد را به‌دست آورد. نتیجه‌گیری: آزمون درآمیختگی افکار در نمونه دانشجویان ایرانی از روایی وپایایی مناسبی برخوردار است و می‌تواند در موارد تشخیصی و درمانی کاربرد داشته باشد.

چکیده

هدف: شناخت ماهیت و انواع رویدادهای تنش‌زای زندگی کودکان دبستانی. روش: در این پزوهش کیفی با استفاده از روش مصاحبه باز، روایتِ ۲۹ کودک دبستانی شهر تبریز از رویدادهای تنش‌زای زندگی ضبط و بررسی شد. یافته­ها: ۲۲۳ رویداد تنش‌زای برگرفته از مصاحبه­ها در ۱۷ طبقه اصلی جای داده شد و در نهایت چهار موضوع کلی برای این طبقات در نظر گرفته شد: تأمین‌نشدن نیازها، از‌دست‌دادن‌ها، رویدادهای تهدیدکننده و رویدادهای تحریک­کننده عواطف. نتیجه‌گیری: طبقه­بندی به­دست­آمده از این پژوهش با دیگر طبقه‌بندی‌ها مشابه بوده، رویدادهای تنش‌زای دوران کودکی به دلیل مرحله­ رشدی و سطح شناختی آنها تا حدودی با رویدادهای تنش‌زای دوران بزرگسالی متفاوت است.

هدف: این مطالعه به‌عنوان بخشی از پروژه سنجش عدالت در شهر تهران انجام گردید. از آنجا که برنامه‌‌ریزی دقیق به منظور ارایه خدمات بهداشت روان در استان تهران، نیازمند اطلاعات پایه و اساسی در این زمینه است، این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان افراد ۱۵ ساله و بالاتر شهر تهران انجام گردید. روش: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی – مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شهروندان تحت پوشش مناطق ۲۲ گانه شهرداری تهران بود. نمونه مورد مطالعه به شیوه تصادفی خوشه‌‌ای منظم از بین خانوارهای ساکن در این مناطق انتخاب شد. در مجموع ۱۹۳۷۰ نفر (۷۷۰۵ مرد و ۱۱۶۶۵ زن) پرسش‌نامه ۲۸ سؤالی سلامت عمومی (۲۸-GHQ) را به منظور بررسی وضعیت سلامت روان تکمیل نمودند. کلیه اطلاعات پرسش‌نامه‌‌ها توسط کارشناسان آموزش‌‌دیده مراکز بهداشت مناطق، تکمیل و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: ۲/۳۴ درصد افراد ۱۵ ساله و بالاتر، مشکوک به اختلال روانی بودند (۹/۳۷ درصد زنان و ۶/۲۸ درصد مردان). زنان ۳/۱ برابر مردان در خطر ابتلا به اختلالات روانی قرار داشتند. خطر ابتلا به بیماری روانی با بالارفتن سن افزایش داشت و در افراد مطلقه و بیوه ۵/۱ برابر افراد متأهل و مجرد بود. بالاترین خطر ابتلا به بیماری‌های روانی به مردان بی‌کار و زنان خانه‌‌دار تعلق داشت. بالاترین درصد پاسخ مثبت به سؤالات پرسش‌نامه سلامت عمومی، مربوط به خوب و سرحال‌نبودن، عصبی و بداخلاق بودن، دلهره و دلشوره، ناتوانی در وقت‌‌گذاشتن در کارها و احساس ناامیدی و مشکل خواب و غمگینی بود. علایم اضطراب و جسمانی‌‌سازی نسبت به علایم افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی شایع‌تر بودند. نتیجه‌گیری: برآورد می‌‌شود که حدود دو میلیون نفر در شهر تهران نیازمند خدمات بهداشت روان هستند. کافی‌‌نبودن تعداد روانپزشک و تخت‌‌های روانپزشکی، ضرورت نیروی انسانی کارآمد و امکانات و تسهیلات مناسب جهت ارایه خدمات بهداشت روان به ساکنان شهر تهران را طلب می‌‌کند و برگزاری کارگاه‌های آموزش مهارت‌های زندگی برای افراد جامعه به‌‌منظور مقابله با موقعیت‌‌های استرس‌‌زا در مناطق شهری را پیشنهاد می‌‌نماید.

هدف: هدف این پژوهش، بررسی شیوع مشکلات روانپزشکی و علت مراجعه مبتلایان در مراکز بهداشتی‌‌درمانی منطقه ۱۷ تهران می‌‌باشد. هم‌چنین این مسأله بررسی شد که وجود شکایات مشخص روانپزشکی یا گزارش سابقه بیماری روانپزشکی توسط خود فرد تا چه حد می­تواند پیش­­بینی­کننده وجود مشکل روانپزشکی در مراجعان به این مراکز باشد. روش: این مطالعه یک بررسی مقطعی و توصیفی بود. دو مرکز بهداشتی‌‌درمانی در منطقه ۱۷ تهران به‌‌طور تصادفی از بین مراکز این منطقه انتخاب شدند. مراجعه­کنندگان به درمانگاه این مراکز، به صورت پیاپی وارد شده و با پرسش‌نامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) و پرسش‌نامه علت و مسیر مراجعه ارزیابی شدند. یافته­ها: ۱۲۶ نفر وارد مطالعه شدند (۵۴% مؤنث). بر اساس GHQ، ۴۲ نفر (۳/۳۳%) دچار مشکل روانپزشکی بودند. علت مراجعه تنها ۱۱ نفر (۷/۸%)، شکایت مشخص روانپزشکی بود و ۶۰ نفر (۶/۴۷%) خود را بیمار روانپزشکی می­دانستند. ۲۷ نفر (۲/۶۴%) از افرادی که بر اساس GHQ دچار نوعی مشکل روانپزشکی بودند، چه در گذشته و چه در نوبت اخیر مراجعه­ای برای مشکل روانپزشکی نداشتند. حساسیت وجود شکایات روانپزشکی و گزارش سابقه بیماری روانپزشکی توسط مراجعان، برای تشخیص مشکل روانپزشکی کمتر از ۷۰% و قدرت پیش‌بینی مثبت آنها کمتر از ۵۵% بود. نتیجه‌‌گیری: مشکلات روانپزشکی در درمانگاه­های عمومی شایع است، با این حال، اکثر مبتلایان هیچ مراجعه روانپزشکی ندارند. به‌علاوه، اتکای صرف به شکایت اصلی و اظهار خود فرد مبنی بر وجود مشکل روانپزشکی، روش مطمئنی برای غربال اختلالات روانپزشکی در مراکز مراقبت‌های اولیه نیست.

هدف: رابطه وسواس فکری – عملی و شخصیت اسکیزوتایپی اخیراًً مورد علاقه محققین قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه فوق در نمونه‌‌های غیربالینی بود. روش: در این پژوهش همبستگی، ۲۶۲ نفر به روش نمونه‌‌گیری تصادفی انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. شرکت‌کننده‌‌ها به فرم الف مقیاس صفات اسکیزوتایپی (STA) و پرسش‌نامه پادوا (PI) پاسخ دادند. یافته‌‌ها: وسواس فکری- عملی و صفات اسکیزوتایپی در جمعیت غیربالینی، همبستگی متقابلی با یکدیگر نشان دادند. نتایج تحلیل رگرسیونی چندمتغیره نشان داد از بین مؤلفه‌‌های سه‌‌گانه شخصیت اسکیزوتایپی، مؤلفه‌‌های سوءظن پارانوئید / اضطراب اجتماعی و هم‌چنین تجارب ادراکی غیرمعمول، بیشترین رابطه را با وسواس فکری- عملی دارند. از بین مؤلفه‌‌‌های چهارگانه وسواس فکری- عملی، مؤلفه‌‌های عدم کنترل بر فعالیت‌های ذهنی و آلودگی دارای قدرت پیش‌‌بینی شخصیت اسکیزوتایپی بودند. نتیجه‌‌گیری: به‌نظر می‌‌رسد مؤلفه‌‌های مشترکی بین ویژگی‌‌های وسواسی و اسکیزوتایپی وجود دارد. این یافته‌‌ها در راستای پژوهش‌های پیشین با نمونه‌‌های بالینی و بر اساس فرضیه طیف اضطراب- روان‌‌گسستگی تفسیر گردید.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اختلال­های شخصیت و شیوه­های رویارویی در زنان روسپی انجام شد. روش: در این پژوهش مشاهده­ای - مقطعی ۳۰ زن روسپی به­روش نمونه‌گیری دردسترس به دو پرسش­نامه مصاحبه ‌بالینی ساختار­‌یافته برای محور II  از DSM-IV و پرسش­نامه شیوه­های رویارویی پاسخ دادند. داده­ها به روش درصد فراوانی تحلیل شدند. یافته­ها: ۹۰ درصد آزمودنی­ها اختلال شخصیت داشتند که بیشترین فراوانی به اختلال شخصیت منفعل- پرخاشگر (۳/۵۳%) مربوط بود و هیچ­یک از آنها اختلال شخصیت اسکیزوتایپال نداشتند. در میان شیوه­های رویارویی با رویدادهای زندگی، دو شیوه رویارویی متمرکز بر هیجان (۷/۵۶%) و متمرکز بر جسمانی­کردن (۳/۲۳%) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. نتیجه­گیری: با توجه به میزان بالای اختلال­های شخصیت در زنان روسپی و بیشترین میزان استفاده آنان از شیوه رویارویی متمرکز بر هیجان در مواجهه با رویدادهای زندگی، آموزش مهارت­های زندگی و مهارت حل مسأله می­تواند مفید باشد.  

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان آگاهی و نگرش بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی (GID) مراجعه­کننده به انستیتو روانپزشکی تهران نسبت به ایدز  بود.  روش: ۵۸ بیمار مبتلا به اختلال هویت جنسی (۴۱ تبدل­خواه زن به مرد و ۱۷ تبدل­خواه مرد به زن) به روش نمونه­گیری دردسترس به پرسش­نامه تنظیم­شده با توجه به پرسش­نامه پیشنهادی مؤسسه سلامت خانواده پاسخ دادند. داده‌ها به کمک آزمون­های پارامتریک و ناپارامتریک متناسب برای مقایسه گروه­ها (پس از تعیین نوع توزیع با روش­های آماری) تحلیل شدند. یافته­ها: حدود ۷۰% آزمودنی­ها بر این باور بودند که ممکن است یک فرد به­ظاهر سالم نیز به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) آلوده باشد. تنها پنج  نفر (۶/۸%) خود را در معرض خطر آلودگی با HIV می‌دانستند و در مورد راه‌های انتقال ایدز ۷۰% بر این باور بودند که شانس انتقال ایدز در تماس جنسی مقعدی کمتر از آمیزش واژینال است. نتیجه‌گیری: آزمودنی­ها در مورد عفونت­های آمیزشی، از سطح آگاهی پایینی برخوردار بودند. بنابراین باید به تمامی مبتلایان به GID اطلاعات کافی در مورد ایدز و عفونت­های آمیزشی ارایه شود.  

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت مشاوره‌های روانپزشکی و تغییرات آن در یک دوره سه‌ساله در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بود. روش: مشاوره‌های روانپزشکی درخواست­شده از بخش­های گوناگون بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) از بهمن ۱۳۸۵ تا پایان اسفند ۱۳۸۸ به­صورت گذشته­نگر بررسی و ویژگی­هایی مانند جنسیت بیمار، دلیل درخواست مشاوره، بخش درخواست­کننده مشاوره، تاریخ درخواست و انجام مشاوره و تشخیص روانپزشکی ثبت شد. داده­ها به روش آزمون­های t و ^۲c تحلیل شدند. یافته‌ها: در طول مدت بررسی، ۰۹/۱ درصد کل بیماران بستری­شده، درخواست مشاوره روانپزشکی داشتند. بیشترین مشاوره‌ها از بخش داخلی درخواست شده بود. نشانه­های روانپزشکی (۵۵ درصد) و نشانه­های جسمی توجیه­نشده (۱۶ درصد) شایع­ترین علل درخواست مشاوره، و اختلال افسردگی اساسی (۷/۲۷ درصد)، دلیریوم (۸/۱۱ درصد) و وابستگی به مواد (۲/۱۰ درصد) شایع‌ترین تشخیص­های روانپزشکی بودند. میان دو دوره زمانی در سال­های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۸ از نظر شمار کلی مشاوره‌ها، جنسیت بیماران، بخش درخواست­کننده مشاوره و زمان انتظار مشاوره‌ها تفاوتی وجود نداشت. گرچه در برخی بخش­ها مانند نورولوژی در متوسط شمار مشاوره‌های درخواست­شده از سال ۱۳۸۵ نسبت به سال ۱۳۸۸ تفاوت وجود داشت (۰۵/۰≥p)، علل درخواست مشاوره‌ها بین دو دوره تفاوتی نداشت. وابستگی به مواد در سال ۱۳۸۸ بیش از سال ۱۳۸۵ بود (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: چنین بررسی­هایی برای پی‌گیری تغییرات الگوهای مشاوره‌ روانپزشکی ضروری است.

هدف: برای بررسی اثربخشی روش­های دارویی و غیردارویی که با کاهش بی­قراری در بیماری‌هایی هم‌چون دمانس به‌کار برده می­شوند، به ابزار مناسبی مانند پرسش‌نامه بی­قراری کوهن- منسفیلد نیاز است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی­های روانسنجی  این آزمون انجام شد. روش: در این پژوهش ۱۰۰ نفر از مراقبان بیماران مبتلا به آلزایمر، پرسش‌نامه بی‌قراری کوهن- منسفیلد را تکمیل کردند.
یافته­ها: برای ارزیابی پایایی پرسش‌نامه، هم‌زمان مراقب دیگری، آن را برای همان بیمار تکمیل کرد. با فاصله دو هفته، مراقب اصلی نیز برای بار دوم، پرسش‌نامه را برای همان بیماران پر نمود. سنجش پایایی پرسش‌نامه به‌روش بازآزمایی، دونیمه‌سازی و آلفای کرونباخ به‌ترتیب ضرایب ۹۹/۰، ۹۲/۰ و ۸۲/۰ به‌دست داد. برای محاسبۀ روایی نیز از شاخص­های روایی همگرا و همسانی نظر ارزیاب­ها و روایی سازه (تحلیل عاملی) بهره گرفته شد. نتایج تحلیل عاملی به‌کمک روش­های مؤلفه­های اصلی چرخش واریماکس نشان داد که این پرسش‌نامه دارای چهار عامل رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای غیرپرخاشگرانه، پرخاشگری کلامی و رفتارهای پنهان‌کارانه است. این عوامل بیش از ۷۷/۷۲% از واریانس کل را تبیین می­کنند. روایی همگرای این پرسش‌نامه با محاسبه ضریب همبستگی زیرمقیاس­های این پرسش‌نامه با یکدیگر و با کل پرسش‌نامه تأیید شد. این ضرایب از ۴۳/۰ تا ۹۰/۰ در نوسان و معنادار بودند (۰۱/۰p<). نتیجه‌گیری: با درنظرگرفتن نتایج پژوهش، می­توان بیان کرد که پرسش‌نامه بی­قراری کوهن- منسفیلد به‌طور کلی می­تواند ابزاری معتبر و پایا در ارزیابی بی­قراری در جمعیت بیماران ایرانی مبتلا به آلزایمر باشد.

هدف: این بررسی با هدف ارزیابی پایایی و روایی ماده‌های مقیاس خودکارآمدی جنسی- کنش‌وری نعوظی  در میان دانشجویان انجام شد. روش:  ۱۱۵ دانشجوی مرد متأهل ساکن در خوابگاه‌های متأهلی و داوطلبان غیرخوابگاهی متأهل دانشگاه شهید بهشتی تهران که به‌روش دردسترس نمونه‌گیری شده‌بودند، به‌مقیاس خودکارآمدی جنسی-کنش‌وری نعوظی پاسخ دادند. یافته‌ها: ضریب آلفای کرونباخ این مقیاس ۹۵/۰ و در پنج عامل به‌دست آمده از ۸۲/۰ تا ۹۱/۰ محاسبه شد. تحلیل عاملی اکتشافی به‌روش چرخش واریماکس و با مقادیر ویژه بیشتر از یک، پنج عامل (رابطه جنسی لذت بخش و بدون دلهره، حفظ نعوظ در طی ارتباط جنسی، اطمینان از رویارویی جنسی، رسیدن به اوج لذت جنسی و میل جنسی دوباره) را شناسایی نمود، که روی‌هم ۰۴/۷۴% واریانس ماده‌ها را تبیین می‌کرد. هم‌چنین بین نمره کل و پنج عامل استخراج‌شده همبستگی معنادار به دست آمد. افزون‌برآن در۲۰ نفر از مردان خودکارآمدی جنسی بالا و در ۱۷ نفر خودکارآمدی جنسی پایین دیده شد. نتیجه‌گیری:  روانشناسان بالینی و مشاوران خانواده، با تأکید بر درمان خودکارآمدی جنسی-کنش‌وری نعوظی مردان، می‌توانند از این مقیاس برای شناسایی مراجعان مرد با مشکلات نعوظی، در فعالیت‌های آموزشی و درمانی در محیط‌های بالینی و مراکز مشاوره بهره گیرند.