هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط سبک­های مقابله­ای و استرس با بیماری کرونری قلب و هم‌چنین بررسی سبک­های مقابله­ای ناکارآمد در افراد مبتلا به این بیماری انجام شد. روش: در یک طرح مورد- شاهدی، 80 نفر از بیماران کرونری قلب (40 مرد،40 زن) مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید مدنی شهرستان تبریز با 80 نفر از افراد گروه گواه (40 مرد، 40 زن) که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از نظر برخی متغیرهای جمعیت‌شناختی با یکدیگر همتا شده بودند، مقایسه شدند. داده‌ها به کمک پرسش‌نامه سبک­های مقابله­ای و سیاهه استرس زندگی هولمز– راهه گردآوری و به‌کمک آزمون رگرسیون لجستیک، تحلیل واریانس چند متغیره (مانووا) و آزمون t ، تحلیل شدند. یافته‌ها: بیماران کرونری قلب در مقایسه با افراد گروه گواه، میزان استرس بالاتری را تجربه می‌کنند و در برخورد با مسایل استرس‌زا بیشتر از سبک­­های مقابله­ای هیجان­مدار بهره می‌گیرند. 79 درصد واریانس مربوط به بروز بیماری کرونری قلب توسط متغیرهای استرس‌زا و سبک‌های مقابله­ای تبیین شد که از این میان سبک هیجان‌مدار بیشترین سهم (51%) و استرس کمترین سهم (11%) را داشتند. مردان مبتلا به بیماری کرونری قلب، بیشتر سبک مقابله­ای ناکارآمد رویارویی مستقیم و زنان مبتلا به این بیماری، بیشتر سبک مقابله­ای ناکارآمد خود­کنترلی را به‌کار می‌بردند. نتیجه‌گیری: بین سبک­های مقابله­ای هیجان­مدار و بیماری کرونری قلب ارتباط معنی­داری وجود دارد و در ارتباط با این مسأله، جنسیت نیز نقش مهمی دارد.