هدف: هدف این پژوهش بررسی ساختار عاملی مقیاس رضایت زناشویی در کارکنان دانشگاه شهید چمران بود. روش: 200 کارمند متأهل دانشگاه شهید چمران که به روش تصادفی ساده از میان کارکنان دانشگاه برگزیده شده بودند، مقیاس رضایت زناشویی محرابیان و پرسش‌نامه رضایت زناشویی اینریچ را تکمیل نمودند. یافته‌ها: همسانی درونی کل مقیاس در زنان و مردان و دوعامل استخراج شده بیانگر روایی بالای مقیاس بود. ضریب‌های همبستگی بین هر یک از ماده‌های مقیاس با نمره کل ماده‌ها از 06/0 تا 88/0 در نوسان و همگی (به‌جز ماده 10) از نظر آماری معنی‌دار بودند (001/0p<). ضریب روایی هم‌زمان بین این مقیاس و پرسش‌نامه رضایت زناشویی اینریچ در کل نمونه 83/0 به‌دست آمد. تحلیل عاملی به روش عامل یلبی محور اصلی (چرخش مایل) در مقیاس رضایت زناشویی دو عامل را نشان داد، که جمعاً 46/57% واریانس مقیاس را تبیین کردند. سهم بیشتر این واریانس (64/45%) را عامل اول تبیین کرد. هم‌چنین تحلیل عاملی تأییدی الگوی دوعاملی را نسبت به الگوی یک‌عاملی برازنده داده‌ها تعیین کرد. نتیجه‌گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب مقیاس رضایت زناشویی می‌توان برای کارهای پژوهشی و اندازه‌گیری میزان رضایت همسران نسبت به یکدیگر در مراکز مشاوره از این مقیاس بهره گرفت.