چکیده

مقدمه: این بررسی با هدف مقایسه‌ی بازداری نهفته در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای حاد و بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا که علایم بیماری آنها با مصرف داروهای ضدپسیکوز کنترل گردیده، انجام شده است.

روش‌: ‌بازداری نهفته‌ از راه محرک‌های بینایی و شنوایی در سه گروه سنجیده شد؛ گروه اول (30 نفر) بیمارانی که در دوره‌ی حاد پسیکوز بودند و هنوز داروی ضدپسیکوز دریافت نکرده بودند، گروه دوم (35 نفر) بیمارانی که با مصرف این داروها علایمشان کنترل شده بود و گروه سوم (31 نفر) افراد بهنجاری که سابقه‌ی اسکیزوفرنیا نداشتند. در این بررسی شمار خطا در یادگیری به‌عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد.

یافته‌ها:‌ یافته‌ها نشان دادند که شمار خطا در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا (چه آنهایی که در فاز حاد پسیکوز بودند و چه بیماران کنترل شده توسط دارو) به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه گواه بود. از سوی دیگر،‌ تأثیر مورد انتظار بازداری نهفته در گروه بیماران کنترل شده دیده نشد.

نتیجه‌گیری: این پژوهش ارتباط پدیده‌ی بازداری نهفته با اسکیزوفرنیا را تأیید نکرد. به نظر می رسد که آشنا نبودن بیماران با روش‌های آزمایش، نقش مهمی دراین امر داشته باشد.