مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تغییرات آب و هوایی و فصلی در خلق جمعیت عمومی شهر تهران بوده است.

مواد و روش‌کار:�115 آزمودنی در فصل‌های چهارگانه‌ی سال و نیز در وضعیت‌های آب و هوایی مختلف، فهرست صفات خلقی، مقیاس اضطراب بک (BAI) و پرسش‌نامه‌ی افسردگی بک (BDI) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌های پژوهش تحلیل واریانس چندمتغیره با مقیاس‌های تکرار شونده به‌کار برده شد.

یافته‌ها:�این بررسی نشان داد که الگوی تغییرات خلقی مثبت، به ترتیب روال کاهش، عبارت از بهار،  زمستان، پاییز و تابستان بوده است. این روند برای تغییرات خلقی منفی به‌صورت وارونه بود: تابستان، پاییز،  زمستان و بهار. از نظر وضعیت آب و هوایی، باران بهاری همراه با افزایش خلق مثبت و کاهش خلق منفی بود. در وضعیت بارانی، افراد مورد بررسی در این پژوهش از بهداشت روانی بهتری (نسبت به وضعیت‌های دیگر) برخوردار بودند. عوامل احتمالی دیگری که در این میان می‌توانند مؤثر به‌شمار روند، طرح شده‌اند. هیچ اثر اصلی یا تعاملی برای عامل جنسیت دیده نشد.

نتیجه‌گیری:�فصل‌های سال و وضعیت آب و هوا در تغییرات خلقی نقش دارند.