چکیده

هدف: هدف این پژوهش بررسی پیامد اختلال دوقطبی در بیماران بستری‌شده در بیمارستان روزبه در پی‌گیری یک‌ساله بوده است. روش: این بررسی به‌صورت طولی و آینده‌نگر بر روی 131بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی انجام شد که به‌صورت پی‌درپی بستری شده بودند. ارزیابی‌ها در آغاز بستری، زمان ترخیص از بیمارستان و شش و 12 ماه پس از بستری انجام شد و جنبه‌های گوناگون نتیجه درمان از جمله شدت علایم خلقی و پسیکوتیک، عوارض خارج هرمی، رضایت از درمان و عملکرد کلی به‌کمک یک پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی، مقیاس درجه‌بندی یانگ (Y-MRS) و مقیاس درجه‌بندی افسردگی هامیلتون (HAM-D)  سنجیده شد. یافته‌ها: شدت علایم و عملکرد بیماران، تنها در زمان ترخیص بهبودی معنی‌دار داشت (001/0p<) و پس از آن تغییر چشم‌گیری نداشت. پاسخ به درمان بر پایه کاهش 50% در مقیاس درجه‌بندی مانیای یانگ در زمان ترخیص 4/65% بود.�نتیجه‌گیری: شدت علایم پس از بستری به میزان چشم‌گیری کاهش می‌یابد ولی پس از آن در طول یک‌سال پی‌گیری تغییر قابل توجهی نمی‌کند.