هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش‌بینی‌کنندگی هوش هیجانی و رویارویی مذهبی در بهبودی یا بازگشت به سوءمصرف مواد بود. روش: در یک بررسی 62 مرد مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد «تولد دوباره» و «امید» شهرستان نجف‌آباد که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند در دو گروه پاک (31 نفر با سابقه پاکی دست‌‌کم یک‌سال) و بازگشتی (31 نفر با سابقه پاکی کمتر از یک‌سال) به‌کمک مقیاس شیوه‌های رویارویی مذهبی و پرسش‌نامه هوش هیجانی- صفتی، گردآوری شدند داده‌ها با بهره‌گیری از روش آماری تحلیل ممیز و آزمون t برای گروه‌های مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: افراد پاک و بازگشتی تفاوت معنی‌دار در سه متغیر رویارویی مذهبی درون شخصی (001/0p<)، رویارویی مذهبی بیرون اجتماعی (05/0p<) و هوش هیجانی (001/0p<) داشتند. آزمون تحلیل ممیز نیز نشان داد که بر پایه دو متغیر رویارویی مذهبی درون شخصی و هوش هیجانی، می‌توان 79% از افراد بهبودیافته و بازگشتی را از یکدیگر متمایز نمود. نتیجه‌گیری: رویارویی مذهبی درون شخصی مهمترین عامل تمایز گروهی برای طبقه‌بندی مراجعان به مراکز ترک اعتیاد در دو گروه پاک یا بازگشتی است.