هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان متوسط فشار و منبع فشار (عینی یا ذهنی) مراقبان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن و مراقبان بیماران دوقطبی مزمن، طراحی گردید.

روش: در یک پژوهش پس‌رویدادی 50 مراقب بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و 50 مراقب بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی که در مدت شش ماه به درمانگاه روانپزشکی و یا بیمارستان رازی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌کمک پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و مقیاس فشار مراقب ارزیابی شدند. داده‌ها به‌کمک آزمون آماری t و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.

یافته‌ها: میزان فشار در مراقبان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن، به‌طور معنی‌داری ( 05/0p<) بیشتر از فشار در مراقبان بیماران مزمن دوقطبی بود (5/35 در برابر 9/28). از سوی دیگر منبع مهم فشار در هر دو گروه مراقبان، عینی و در همه سطوح معنی‌دار بود ( 05/0p<).

نتیجه‌گیری: با توجه به میزان بالای فشار در مراقبان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن، در مقایسه با مراقبان بیماران دو قطبی مزمن، حمایت، شناسایی و تأمین نیازهای این مراقبان از اولویت‌ بیشتری برخوردار است.