دوره 30، شماره 1 - ( 5-1403 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمدسعید خانجانی1 
، مینا رامین 2، پروین جعفری1 ، محسن واحدی3
، مینا رامین 2، پروین جعفری1 ، محسن واحدی3
1- گروه مشاوره، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،raminmina75@gmail.com
3- گروه آمار، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،
3- گروه آمار، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
چکیده: (278 مشاهده)
اهداف کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم چالش عمده‌ای برای والدین به‌ویژه برای مادران به‌عنوان مراقب اصلی ایجاد می‌کنند. مادران شرم و پریشانی روانی زیادی را درارتباط‌با کودکان اتیسم تجربه می‌کنند. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت بر شرم و تحمل پریشانی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، با روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک اختلال طیق اتیسم شهر تهران تحت پوشش انجمن اتیسم ایران می‌باشد. نحوه انتخاب نمونه‌ها به‌صورت دردسترس و گلوله برفی است. 30 نفر از افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند و پرسش‌نامه‌های شرم درونی‌شده کوک (1993)، دیگران به‌عنوان شرمگین‌کننده گاس (1994) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) در هر دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش به‌مدت 8 جلسه 1 ساعته تحت آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند. پس از پایان دوره آموزشی به منظور بررسی تأثیر آموزش، پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد و آزمون پیگیری 1 ماه پس از آن انجام شد. به منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل اندازه‌گیری مکرر استفاده شد و برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 28 استفاده شده است
یافته ها یافته‌های پژوهش نشان داد آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش شرم درونی، کاهش شرم بیرونی و افزایش تحمل پریشانی تأثیر دارد (P<0/01). نتایج نشان داد مداخله بیشترین تأثیر را به‌ترتیب بر تحمل پریشانی با ضریب 0/571، شرم درونی با ضریب 0/419 و شرم بیرونی با ضریب 0/417 دارد.
نتیجه گیری با استفاده از آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت می‌توان در راستای ارتقای سلامت روان مادران دارای کودک اتیسم گام برداشت.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، با روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک اختلال طیق اتیسم شهر تهران تحت پوشش انجمن اتیسم ایران می‌باشد. نحوه انتخاب نمونه‌ها به‌صورت دردسترس و گلوله برفی است. 30 نفر از افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند و پرسش‌نامه‌های شرم درونی‌شده کوک (1993)، دیگران به‌عنوان شرمگین‌کننده گاس (1994) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) در هر دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش به‌مدت 8 جلسه 1 ساعته تحت آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند. پس از پایان دوره آموزشی به منظور بررسی تأثیر آموزش، پس‌آزمون در هر دو گروه اجرا شد و آزمون پیگیری 1 ماه پس از آن انجام شد. به منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل اندازه‌گیری مکرر استفاده شد و برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 28 استفاده شده است
یافته ها یافته‌های پژوهش نشان داد آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش شرم درونی، کاهش شرم بیرونی و افزایش تحمل پریشانی تأثیر دارد (P<0/01). نتایج نشان داد مداخله بیشترین تأثیر را به‌ترتیب بر تحمل پریشانی با ضریب 0/571، شرم درونی با ضریب 0/419 و شرم بیرونی با ضریب 0/417 دارد.
نتیجه گیری با استفاده از آموزش گروهی درمان متمرکز بر شفقت می‌توان در راستای ارتقای سلامت روان مادران دارای کودک اتیسم گام برداشت.
شماره‌ی مقاله: 4820.1
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1402/10/23 | پذیرش: 1403/4/3 | انتشار: 1403/5/29
دریافت: 1402/10/23 | پذیرش: 1403/4/3 | انتشار: 1403/5/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |