1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی سلامت، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ، atefvahid.mk@iums.ac.ir
3- گروه بهداشت روان، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (1493 مشاهده)
اهداف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر درمان چندسیستمی بهعنوان یک درمان فشرده خانوادهمحور و بر پایه اجتماع است که باهدف بهبود مشکلات سلوک و خودجرحی غیرخودکشیگرا یک نوجوان مبتلابه اختلال سلوک انجام شده است.
مواد و روش ها درمانجو یک نوجوان ۱۷ ساله بود که ملاک DSM IV-TR برای اختلال سلوک همراه با رفتارهای خودجرحی غیرخودکشیگرا (NSSI) را داشت. یک خط پایه ۴ هفتهای و طرح اندازهگیری مکرر ( در ضمن ۵ ماه مداخله و ۳ ماه پیگیری) به کار گرفته شد. از خردهمقیاسهای قانونشکنی و پرخاشگری نظامهای ارزیابی مبتنی بر تجربه آخنباخ (ASEBA) و نیز آزمون گویههایی درباره خودجرحی (ISAS) در خلال دورههای خط پایه، درمان و پیگیری استفاده شد.
یافته ها MST-BI به بهبودی در رفتارهای قانونشکنانه، پرخاشگرانه و نیز کاهش در رفتارهای خودجرحی غیرخودکشیگرا انجامید. این دستاوردهای درمانی در دوره 3 ماه پیگیری ماندگار بودند.
نتیجه گیری MST-BI توانایی درمان مشکلات سلوک و رفتارهای خودجرحی غیرخودکشیگرا در میان نوجوانان دچار اختلال سلوک را دارد.
شمارهی مقاله: 4600.1
نوع مطالعه:
گزارش موردي |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1402/7/1 | پذیرش: 1403/2/31 | انتشار: 1403/5/29