1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. ، azadfa_p@modares.ac.ir
چکیده: (1334 مشاهده)
اهداف باوجود اهمیت فراوان تنظیم هیجان، مقیاسهای محدودی برای سنجش آن وجود دارند و هرکدام از ابزارها نیز غالباً بر جنبه خاصی از آن متمرکز است و نگاه تحولی ندارند. نظریه ذهنیسازی عاطفهمحور با در نظر گرفتن نقش ذهنیسازی در تنظیم هیجان، نگاهی نوین را در اختیار پژوهشگران قرار میدهد. برخورداری از مقیاسی روا و معتبر برای سنجش این سازه در پژوهش، ضرورتی اجتنابناپذیر است. بنابراین هدف این پژوهش ارزیابی ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی فرم کوتاه پرسشنامه ذهنیسازی عاطفهمحور است.
مواد و روش ها این پژوهش یک طرح توصیفیارزشیابی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانشجویان دانشگاههای تربیت مدرس، شهید بهشتی و تهران بودند. از دانشجویانی که در بهار و تابستان 1401 مشغول به تحصیل بودند، ۴14 نفر با روش نمونهگیری دردسترس ارزیابی شدند
نسخه فارسی وکوتاه پرسشنامه ذهنیسازی عاطفهمحور پس از طی مراحل ترجمه و بازترجمه، تنظیم و همراه با پرسشنامه 10 سؤالی شخصیت، دشواری تنظیم هیجان، رضایت از زندگی و اضطراب بک اجرا شد. برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی، روایی همگرا و روایی واگرا از همبستگی پیرسون و برای بررسی اعتبار آن از ضریب آلفای کرونباخ، ضریب بازآزمایی و اعتبار مرکب استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزارهای SPSS نسخه 23 و R نسخه 43/1 انجام شد.
یافته ها نتایج تحلیل عاملی تأییدی حاکی از برازش مدل 3 عاملی شناسایی،پردازش و ابراز هیجان بود. همبستگیهای معنادار بین عوامل بهدستآمده با پرسشنامه 10 سؤالی شخصیت، رضایت از زندگی، دشواری تنظیم هیجان و اضطراب بک نیز روایی همگرا و واگرای مقیاس را تأیید کردند. اعتبار مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای عوامل از 0/86 تا 0/88، ضریب بازآزمایی از 0/75 تا 0/80 و همچنین میزان اعتبار مرکب از 0/79 تا 0/82بود.
نتیجه گیری بهطورکلی میتوان گفت نسخه فارسی فرم کوتاه پرسشنامه ذهنیسازی عاطفهمحور ساختاری 3 عاملی (شناسایی، پردازش و ابراز هیجان) دارد و روایی( سازه، واگرا و همگرا) و اعتبار لازم برای کاربرد در پژوهشهای روانشناختی در جمعیت ایرانی را دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1401/12/29 | پذیرش: 1402/1/22 | انتشار: 1402/1/12