1- گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
2- گروه علوم تربیتی، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران. ، h.shareh@hsu.ac.ir
چکیده: (1634 مشاهده)
اهداف دیالیز برای درمان نارسایی مزمن کلیه اثرات قابلتوجهی بر کیفیت زندگی میگذارد، فعالیتهای روزمره را مختل میکند، همراه با تغییر سبک زندگی است و تأثیر مخربی بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تصویر بدن و شفقت به خود در زنان تحت دیالیز بود.
مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی (کارآزمایی بالینی تصادفی) با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری مشتمل بر کلیه زنان تحت دیالیز مراجعهکننده به انجمن حمایت از بیماران دیالیزی خراسان رضوی در سال 1401 تا 1400 بودند. نمونه آماری شامل 30 زن از زنان تحت دیالیز شهر مشهد بودند که بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل جای داده شدند. هر 2 گروه تحت درمان دیالیز قرار داشتند، گروه آزمایش، مداخله درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 10 جلسه و هر جلسه بهمدت 120 دقیقه را دریافت کرد، گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. هر 2 گروه پرسشنامههای نگرانی از تصویر بدن و شفقت به خود را در پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری 2 ماهه تکمیل کردند. دادهها با آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر عاملی در نرمافزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند.
یافته ها نتایج مطالعه حاضر نشان داد گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل به بهبود معنادار تصویر بدن (0/001=P؛39/271=F) و شفقت به خود (0/001=P؛ 7/342=F) در زنان تحت دیالیز در پسآزمون منجر شد و نتایج در پیگیری 2 ماهه پایدار باقی ماندند.
نتیجه گیری طبق نتایج این مطالعه، بهکارگیری گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند روشی مناسب برای افزایش رضایت از تصویر بدن و شفقت به خود در زنان تحت دیالیز باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1401/11/22 | پذیرش: 1402/1/8 | انتشار: 1402/1/12