دوره 28، شماره 2 - ( تابستان 1401 )                   جلد 28 شماره 2 صفحات 209-196 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه روانشناسی سلامت، واحد بین‌المللی خرمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خرمشهر، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران. ، Febram315@yahoo.com
3- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
چکیده:   (3181 مشاهده)
اهداف: بدن هر فرد بعد از یک روز طولانی به خواب مناسب و کافی شبانه نیاز دارد تا بتواند نیروی از‌دست‌رفته‌اش را بازیابد. ‌هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری بی‌خوابی بر تنظیم هیجانی و باورهای ناکارآمد خواب در افراد مبتلا به اختلال بی‌خوابی بود.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را 43 مراجعه‌کننده به درمانگاه اختلالات خواب بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) و 2 کلینیک‌ خصوصی متخصصان روان‌پزشک دارای فلوشیپ خواب شهر تهران در سال 99 تشکیل دادند. از بین این 43 نفر 36 نفر با در‌نظر گرفتن معیارهای ورود به‌عنوان نمونه پژوهش در‌نظر گرفته شدند که به‌صورت تصادفی در گروه‌های پژوهش معادل شدند. در‌نهایت، با توجه به ریزش نمونه‌های بررسی‌شده 20 بیمار به‌عنوان نمونه آماری اصلی، 10 نفر در گروه‌ آزمایش (درمان شناختی‌رفتاری بی‌خوابی‌) و 10 نفر در گروه کنترل تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج تفاوت معناداری در نمرات تنظیم هیجان و باورهای ناکارآمد خواب بین گروه آزمایش با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون نشان داد (0/05>P). نتایج آزمون پیگیری حاکی از پایداری اثر آزمایشات درمانی بر نمرات تنظیم هیجان و باورهای ناکارآمد خواب بین گروه آزمایش با گروه کنترل نسبت به پیش آزمون بود (0/05>P).
نتیجه گیری: با توجه به تأثیر معنادار درمان شناختی‌رفتاری بی‌خوابی بر تنظیم هیجانی و باورهای ناکارآمد خواب در بیماران مبتلا به اختلال بی‌خوابی می‌توان این درمان را برای بهبود افراد مبتلا به این اختلال در درمانگاه‌های اختلال خواب و روان‌پزشکی استفاده کرد.
متن کامل [PDF 5542 kb]   (1175 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1048 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1400/4/22 | پذیرش: 1400/8/9 | انتشار: 1401/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.