دوره 27، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 27 شماره 4 صفحات 555-536 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه چینی هنگ کنگ، چین. ، matszwah@gmail.com
چکیده: (3451 مشاهده)
اهداف: همه‌گیری بیماری کرونا در سال 2019 (COVID-19) به‌عنوان بزرگ‌ترین بحران بهداشت جهانی در دهه‌های اخیر درنظر گرفته می‌شود. تغییرات در حوزه‌های اصلی زندگی به دلیل راهبردهای کنترل عفونت به اختلال عملکردی ناشی از پریشانی عاطفی شبیه است و بسیاری از افراد را در معرض خطر بیشتری از شرایط روانی قرار می‌دهد. با این حال، همه‌گیری COVID-19 و فاصله‌گذاری اجتماعی مرتبط با آن، استفاده از تلفن‌های هوشمند برای دریافت اطلاعات مربوط به COVID-19 در سال گذشته را به‌طور گسترده افزایش داده است. استفاده بیش از حد از تلفن‌های هوشمند پیامدهای زیان‌باری دارد. مطالعه حاضر به بررسی علائم اضطراب عمومی و اضطراب ناشی از COVID-19 و تأثیر آن‌ها بر شدت استفاده مشکل‌زا از تلفن هوشمند پرداخت.
مواد و روش ها: افراد بزرگسال 18 تا 75 سال با نمونه‌گیری طبقه‌ای و احتمالی از یک پایگاه داده نماینده جمعیت، انتخاب شدند. در بین 1080 چینی هنگ‌کنگ (18 تا 75 سال)، یک نظرسنجی مقطعی مبتنی بر وب بین تاریخ 23 جولای تا 25 اوت سال 2020 (دوره شیوع موج سوم کووید ـ 19 در هنگ‌کنگ) انجام شد. شرکت‌کنندگان با معیارهایی از جمله مقیاس افسردگی اضطراب استرس-21، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-7 و فرم کوتاه مقیاس اعتیاد به تلفن هوشمند مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نسخه 22 نرم‌افزار Amos برای ارزیابی ارتباط بین علائم اضطراب عمومی، اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند استفاده شد.
یافته ها: با استفاده از نمرات برش تعیین‌شده، نتایج ما نشان داد شیوع سطح اضطراب متوسط در حدود 22 درصد از شرکت‌کنندگان وجود دارد. با استفاده از ودلسازی معادلات ساختاری، هم علائم اضطراب عمومی و هم اضطراب ناشی از COVID-19 با شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند مرتبط بودند. علاوه بر این اضطراب COVID-19 تا حدی میانجی روابط بین عوامل زمینه‌سازاضطراب عمومی با شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند است.
نتیجه گیری: این مطالعه داده‌های اولیه را در مورد وضعیت سلامت روان افراد مبتلا به کووید ـ 19 ارائه می‌دهد. همچنین روابط بین اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند را به‌عنوان یک مکانیسم مقابله مورد بررسی قرار داد.
مواد و روش ها: افراد بزرگسال 18 تا 75 سال با نمونه‌گیری طبقه‌ای و احتمالی از یک پایگاه داده نماینده جمعیت، انتخاب شدند. در بین 1080 چینی هنگ‌کنگ (18 تا 75 سال)، یک نظرسنجی مقطعی مبتنی بر وب بین تاریخ 23 جولای تا 25 اوت سال 2020 (دوره شیوع موج سوم کووید ـ 19 در هنگ‌کنگ) انجام شد. شرکت‌کنندگان با معیارهایی از جمله مقیاس افسردگی اضطراب استرس-21، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-7 و فرم کوتاه مقیاس اعتیاد به تلفن هوشمند مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نسخه 22 نرم‌افزار Amos برای ارزیابی ارتباط بین علائم اضطراب عمومی، اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند استفاده شد.
یافته ها: با استفاده از نمرات برش تعیین‌شده، نتایج ما نشان داد شیوع سطح اضطراب متوسط در حدود 22 درصد از شرکت‌کنندگان وجود دارد. با استفاده از ودلسازی معادلات ساختاری، هم علائم اضطراب عمومی و هم اضطراب ناشی از COVID-19 با شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند مرتبط بودند. علاوه بر این اضطراب COVID-19 تا حدی میانجی روابط بین عوامل زمینه‌سازاضطراب عمومی با شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند است.
نتیجه گیری: این مطالعه داده‌های اولیه را در مورد وضعیت سلامت روان افراد مبتلا به کووید ـ 19 ارائه می‌دهد. همچنین روابط بین اضطراب ناشی از COVID-19 و شدت استفاده مشکل‌زا تلفن هوشمند را به‌عنوان یک مکانیسم مقابله مورد بررسی قرار داد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1400/1/15 | پذیرش: 1400/9/2 | انتشار: 1400/10/11
دریافت: 1400/1/15 | پذیرش: 1400/9/2 | انتشار: 1400/10/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |