دوره 27، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 349-336 |
برگشت به فهرست نسخه ها
غزاله زرگری نژاد1 
، سعید عبادی زارع1 ، بنفشه غرایی 2، اسما عاقبتی1 ، حجت‌الله فراهانی3 ، الهام شیرازی4
، سعید عبادی زارع1 ، بنفشه غرایی 2، اسما عاقبتی1 ، حجت‌الله فراهانی3 ، الهام شیرازی4
1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت‌روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت‌روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،gharraee.b@iums.ac.ir
3- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
4- گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات بهداشت روان، انستیتو تحقیقات سلامت روانی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت‌روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ،
3- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
4- گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات بهداشت روان، انستیتو تحقیقات سلامت روانی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (3342 مشاهده)
اهداف: هماهنگی و اختلاف بین والدین درباره علائم هسته‌ای اختلال نقص توجه بیش فعالی ((ADHD و مشکلات برونی‌سازی مرتبط با آن در تشخیص این اختلال از دلالت‌های بالینی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان توافق و اختلاف درجه‌بندی‌های والدین در مورد بیش‌فعالی/ تکانشگری، نقص توجه، مشکلات رفتاری و بدتنظیمی هیجانی در کودکان مبتلا به ADHD است.
مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کودکان 6 تا 10ساله مبتلا به ADHD بود که در فاصله زمانی شهریور تا آبان 1388 به درمانگاه‌های روانپزشکی کودک و نوجوان شهر تهران مراجعه کرده بودند. تعداد نمونه 51 کودک بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند و توسط والدین به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسش‌نامه‌ها شامل مقیاس
درجه‌بندیSNAP-IV، پرسش‌نامه رفتار کودک آیبرگ و فهرست تنظیم هیجان بود.
یافته ها: والدین در تمام مقیاس‌ها / زیر مقیاس‌ها به جز بدتنظیمی هیجانی از توافق متوسط برخوردار بودند. توافق والدین در مورد مقیاس تنظیم هیجانی در محدوده نسبتاً کم بود. مادران در همه حیطه‌ها به جز نقص توجه، نمرات بالاتری در مقایسه با پدران ارائه کردند. استرس فرزندپروری مادر و سطح تحصیلات والدین، اختلاف درجه‌بندی‌های والدین را پیش‌بینی کرد.
نتیجه گیری: اختلاف درجه‌بندی‌های والدین در مورد علائم و مشکلات کودکان دبستانی مبتلا به ADHD معنی‌دار است و لازم است در تفسیر مقیاس‌های درجه‌بندی در این کودکان مورد توجه بالینگران قرار گیرد. در استفاده از مقیاس‌های درجه‌بندی برای ارزیابی ADHD استفاده از چند منبع اطلاعات پیشنهاد می‌شود.
مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کودکان 6 تا 10ساله مبتلا به ADHD بود که در فاصله زمانی شهریور تا آبان 1388 به درمانگاه‌های روانپزشکی کودک و نوجوان شهر تهران مراجعه کرده بودند. تعداد نمونه 51 کودک بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند و توسط والدین به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسش‌نامه‌ها شامل مقیاس
درجه‌بندیSNAP-IV، پرسش‌نامه رفتار کودک آیبرگ و فهرست تنظیم هیجان بود.
یافته ها: والدین در تمام مقیاس‌ها / زیر مقیاس‌ها به جز بدتنظیمی هیجانی از توافق متوسط برخوردار بودند. توافق والدین در مورد مقیاس تنظیم هیجانی در محدوده نسبتاً کم بود. مادران در همه حیطه‌ها به جز نقص توجه، نمرات بالاتری در مقایسه با پدران ارائه کردند. استرس فرزندپروری مادر و سطح تحصیلات والدین، اختلاف درجه‌بندی‌های والدین را پیش‌بینی کرد.
نتیجه گیری: اختلاف درجه‌بندی‌های والدین در مورد علائم و مشکلات کودکان دبستانی مبتلا به ADHD معنی‌دار است و لازم است در تفسیر مقیاس‌های درجه‌بندی در این کودکان مورد توجه بالینگران قرار گیرد. در استفاده از مقیاس‌های درجه‌بندی برای ارزیابی ADHD استفاده از چند منبع اطلاعات پیشنهاد می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1399/3/29 | پذیرش: 1399/7/17 | انتشار: 1400/7/9
دریافت: 1399/3/29 | پذیرش: 1399/7/17 | انتشار: 1400/7/9
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |